Cannes, yaşlanan ustalardan oluşan bir geçit töreni ve bir Tarantino ustalık sınıfı sunuyor

76. Cannes Film Festivali dünyanın önde gelen film buluşması için bir dizi mütevazı atılımlara tanık oldu, en önemlisi de Afrika filmlerinin bolluğu sergilenen ve gıpta ile bakılan Palme d’Or için yarışan kadın yönetmenlerin sayısı.

İtalyan Alice Rohrwacher Cuma günü bu yarışmayı, satacak eserler bulmak için antik mezarları avlayan İtalyan mezar yağmacıları hakkındaki son halk hikayesi “La Chimera” ile tamamladı. Fransız yönetmen Catherine Breillat’ın, bir kadının üvey oğluyla ilişkisinin sonuçlarını konu alan yeni erotik gerilim filmi “Geçen Yaz”ın galasını takip etti.

Ancak daha fazla çeşitliliğe doğru hoş bir geçişle ilgili tüm konuşmalara rağmen, bu yılki baskı aynı zamanda 80 yaşındaki Martin Scorsese’den 86 yaşındaki eski muhafızlara kadar etkileyici bir eski muhafız dizisine de yer verdi. LoachPalme d’Or’da rekor bir 15. atış yapıyor.

Kıdemli Britanyalı, Cannes’da ilk kez 2006’da İrlanda iç savaş draması “The Wind That Shakes the Arpa” ile kazandı ve 10 yıl sonra aynı başarıyı tekrarladı. “Ben, Daniel Blake”. Son girişi olarak tanımladığı son girişi “The Old Oak”, Suriyeli mültecilerin gelişinin neden olduğu gerilimler arasında hayatta kalma mücadelesi veren bir İngiliz pubını konu alıyor.

Bu yılki diğer gümüş tilkiler arasında 77 yaşındaki Wim Wenders, 1984’te “Paris, Teksas” için Palme ödüllü Wim Wenders vardı. Ancak eleştirmenler, “A Brighter Tomorrow” ile bazıları tarafından ahmak olarak tanımlanan başka bir festival sevgilisi olan Moretti’ye karşı bariz bir şekilde daha sert davrandılar.

Gizli geçmişler

Ana yarışmanın dışında, saygıdeğer İspanyol yönetmen Victor Erice, hafıza ve yaşlanma üzerine bir meditasyon olan “Close Your Eyes” ile 82 yaşında Cannes’a uzun zamandır beklenen dönüşünü yaparken, seksen yaşındaki arkadaşı Martin Scorsese festivalin kırmızı- halı onun ile öne çıkıyor “Çiçek Ayının Katilleri”yol arkadaşları Robert De Niro ve Leonardo Di Caprio’nun oynadığı.

Scorsese’nin acımasız bir Western filmi, 20’li yılların başlarında petrol zengini Osage kabilesi arasındaki seri cinayetlere odaklanarak Amerika’nın geçmişindeki karanlık bir bölümü gün yüzüne çıkardı.inci yüzyıl. Bu yıl Cannes’da gösterilecek birkaç dönem dizisinden biriydi – bazıları tarihin az bilinen bölümlerine ışık tutuyor, diğerleri ise tarih kitaplarının dışında bırakılan karakterleri (çoğunlukla kadınları) ön plana çıkarıyor.

Festivalin geçmişe yolculuğu, Maïwenn’in perde kaldırıcısıyla başladı “Jeanne du Barry”Fransız kralı XV. Louis’in düşük seviyeli bir fahişeyle skandal ilişkisi hakkında, Johnny Depp’in yüksek profilli bir geri dönüşte hükümdar olarak oynadığı ve pek çok tartışmaya yol açtı.

Brezilyalı Karim Aïnouz, VIII. Henry’nin altı karısının sonuncusu olarak Alicia Vikander’in oynadığı heyecan verici “Firebrand”da Catherine Parr’ın dayanıklılığına övgüde bulundu, ancak kahramanının paranoyak ve kana susamış İngiliz olarak şamatacı Jude Law tarafından gölgede bırakılması talihsiz bir durumdu. kral.

Diğer iki dönem draması, Riviera film toplantısında heyecan yarattı ve bu yılki Palme d’Or yarışında ön sıralarda yer aldı. Bunlardan biri, Jonathan Glazer’ın Auschwitz’de geçen, Nazi ölüm kampında görevlendirilen bir Alman subayının pastoral aile hayatına tüyler ürpertici bir bakış sunan “İlgi Alanı” idi. Diğeri ise Marco Bellocchio’nun 1850’lerde İtalya’nın bağımsızlığının arifesinde papalık yetkilileri tarafından kaçırılan genç bir Yahudi’nin acıklı hikayesi olan “Kaçırıldı” idi.

Uğursuz bir Vatikan masalı

“Kaçırılan”, hizmetçisinin onu gizlice vaftiz ettiği gerekçesiyle ailesinden alınan ve Katolik inancıyla büyütülen Bolognalı 6 yaşındaki Yahudi bir çocuk olan Edgardo Mortara’nın gerçek hikayesine dayanıyor. Sonunda doğmakta olan İtalyan devletindeki liberal kampın bir nedeni haline gelen korkunç hikayesi, izole olmaktan çok uzaktı.

Tarihçiler, Kilise’deki yaygın antisemitizm tarafından teşvik edilen bir uygulama olan Yahudi çocukların zorla din değiştirmesine ilişkin çok sayıda vakayı belgelediler. Mortara’nın durumunda, ailenin oğullarını kurtarmak için gösterdiği yoğun çabalar, sonunda ulusal bir skandala ve dini dogmayı ve dini dogmayı desteklemek için bir arka koruma savaşına Papa’nın dahil olduğu bir davaya yol açtı. Vatikanayrıcalıkları.

https://www.youtube.com/watch?v=mMuqhIEc7bk

Bellocchio, Cannes’da düzenlediği basın toplantısında, Bologna’nın o zamanlar bir parçası olduğu “Papalık Devletlerinin parçalanması”nın, Mortara ailesinin özel trajedisini siyasi bir mücadeleye dönüştüren “Kaçırılanlar”ın zeminini oluşturduğunu söyledi. Filmi aynı zamanda, genç Edgardo’nun kapsamlı beyin yıkamasının onu nasıl bir rahip ve ömür boyu Kilise’nin bir partizanı olmasına götürdüğünü ayrıntılarıyla anlatan, çocuk istismarı üzerine son derece rahatsız edici bir çalışmadır.

2002 Cannes filmi “Annemin Gülümsemesi” Kilise’nin sahibi olduğu İtalyan sinemalarında yasaklanan 83 yaşındaki İtalyan yönetmen, son eserinin “din karşıtı” bir açıklama olmadığı konusunda ısrar etti. Festival baskısında, “Papa’ya veya Papa’ya karşı bir film olmadığını” söyledi. Katolik kilisesiama hoşgörüsüzlüğe karşı.

Tarantino’nun ustalık sınıfı

Altın Palmiye yarışmasının bir demirbaşı olan Bellocchio, iki yıl önce yaşam boyu başarılarından dolayı aldığı kariyer ödülü dışında Cannes’da henüz bir ödül kazanmadı. Buradaki başarısızlığı, Perşembe günü Théâtre de la Croisette’de tıka basa dolu yüzlerce kişilik kendinden geçmiş bir kalabalığın önünde bir ustalık sınıfı için ortaya çıkan bir başka Cannes yiğidi Quentin Tarantino’nunkiyle taban tabana zıt duruyor.

1994’teki ilk denemesinde Altın Palmiye’yi kazanan “Ucuz Roman”ın süperstar yönetmeni, şu sıralar son uzun metrajlı filminin ne olabileceği üzerinde çalışıyor. Cannes konuşması, bir film tutkunu olarak ilk adımlarını anlattığı ve sinema sevgisini ayrıntılarıyla anlattığı “Cinema Speculation” adlı kitabının yayınlanmasından iki ay sonra geldi.

Tarantino, John Flynn’in ailesini öldüren suçluların peşine düşen bir Vietnam gazisini konu alan ve “tüm zamanların en büyük intikam filmi” olarak tanıttığı “Rolling Thunder” filminin sürpriz gösterimiyle başladı. Silahlı şiddet, lirik kötü ağız ve bir Meksika genelevindeki katartik son kan banyosuyla, bir Tarantino favorisinin tüm özelliklerini taşıyordu.

“Rolling Thunder” filminin gösterimi, film yapımcısının kitabında değindiği bir konu olan ekrandaki şiddete yaklaşımını yansıtması için bir fırsattı ve annesinin onu küçük bir çocukken sinemaya nasıl götürüp izin verdiğini anlatıyordu. Şiddet içerikli olduğu ve “anlaşıldığı” sürece şiddet içeren filmler izleyin.

Tarantino, Cannes konuşmasında ahlakın bir filmin estetiğini dikte etmemesi gerektiğini savundu. Amerikalı yönetmen Don Siegel’den alıntı yaparak, en önemli şeyin “seyirciyi heyecanlandırmak” olduğunu ekledi. Bununla birlikte, sette hayvanlara yönelik şiddete kırmızı bir çizgi çizdi ve “bir filmde hayvanları gerçekten öldürmenin (…) Avrupa ve Asya filmlerinde çokça yapıldığını” belirtti. Tabu böcekler için de geçerliydi, diye espri yaptı ve izleyicilerden kahkahalar yükseldi.

“Ölümü gerçekten görmek için para ödemiyorum. Rol yapmak için buradayız, bu yüzden tüm bu şiddete katlanabiliyorum” diye açıkladı. “Sadece saçmalıyoruz, sadece oynayan çocuklarız, gerçek kan değil ve kimsenin canı yanmıyor.”

Son bir film mi?

Tarantino ayrıca sinirli ve bölücü yönetmenlerin yanı sıra – “Rolling Thunder” dan Flynn gibi – hak ettikleri övgüyü asla alamayanları tercih ettiğini ileri sürdü.

“Spielberg’i herkes sever ve Scorsese, en popüler adamların kulübüne katılmam söz konusu bile değildi, bu benim tarzım değil!” dedi, Brian De Palma’nın daha bölücü filmlerine olan sevgisini detaylandırdığı kitabında çıkardığı bir temayı yineleyerek. “De Palma’ya olan sevgimin bir kısmı, onu savunurken bazen yumruklaşma noktasına kadar belaya girme olasılığından geldi” diye ekledi.

Son Cannes girişine değinerek, “Bir Zamanlar Hollywood’da” (2019), Tarantino, filmi yapmaktaki birincil motivasyonunun, trajediye alternatif bir son hayal ederek 1970’lerde ‘Manson Ailesi’ üyeleri tarafından vahşice öldürülen aktris Sharon Tate’in “intikamını almak” olduğunu söyledi.

Yeni projesi, sinemaya başka bir gazel olarak faturalandırılan yakında çıkacak olan “The Movie Critic” filmi hakkında soru sorulduğunda belirgin bir şekilde daha az konuşkandı. “Şu anda size bazı karakterlerin monologlarını vermek istiyorum. Ama bunu yapmayacağım, hayır, hayır” diye seyircilerle dalga geçti. “Belki daha az kamera olsaydı.”

Tarantino, film yapımcılarının içlerinde yalnızca sınırlı sayıda iyi film bulunduğuna olan inancına dayanarak, onuncu uzun metrajlı filminin muhtemelen son filmi olacağını defalarca öne sürdü. Yönetmenliği bıraksa da bırakmasa da filmlerle ilgili sohbet devam edecek” diyen Erdoğan, konuşmasını “Devam edecek” sözüyle noktaladı.