Ancak kapalı, kalıcı bir eğlence parkı kavramı kuşkusuz New York’taki Coney Adası’ndan kaynaklandı. Ada 1800’lerden beri ziyaretçi çekiyordu, ancak 1897’den 1904’e kadar eğlence kavramını önemli ölçüde değiştirecek olan Steeplechase Park, Luna Park ve Dreamland olmak üzere üç lüks mini ortam yarattı. Her birinin ayrı bir girişi ve giriş ücreti vardı ve her zamankinden daha ayrıntılı cazibe merkezleri sunuyordu. Luna Park’ta, Luna zeplin 30 yolcuyu Niagara Şelalesi’ni geçerek ve Dünya’nın eğriliğinin üzerine çıkardığı Ay’a Yolculuk vardı ve onları mağaralara yatırmadan önce Ay’ın Sarayındaki Adam’ı ziyaret edip hatıralık yeşil peynir parçalarıyla geri dönebildiler.
Zirvede, Coney Island yalnızca ABD’de 20.000’den fazla taklitçi üretti. Ancak, Mayıs’taki Anma Günü’nden Eylül’deki İşçi Bayramı’na uzanan nispeten kısa bir sezonla, bina sahipleri için binaları için yüksek kaliteli malzemelere yatırım yapmak anlamsız görünüyordu. Çıta ve sıvadan yapılmış süslü ama kırılgan yapılar sert kışlara karşı hassastı ve son derece yanıcıydı. Dreamland 1911’de yanarak kül oldu ve Coney’nin en büyük ihtişamı dönemini de beraberinde götürdü.
Kalabalıklar 1920’lerde bölgeye akın etmeye devam etse de, harcayacak daha az paraları vardı, bu yüzden onlara hitap etmek için daha ucuz ve daha bayağı cazibe merkezleri geldi. Ardından Depresyon ve İkinci Dünya Savaşı geldi. Coney Island, taklitçileriyle birlikte solmaya başladı. 1950’lerde daha iyi zamanlar geldiğinde, sunulan daha heyecan verici boş zaman etkinlikleri vardı – filmler, TV, uçak yolculuğu ve her zaman her yerde bulunan otomobilde bireysel maceralar. Eğlence parkları, eski bir çağın pejmürde kalıntıları olarak görülüyordu.
Ve yine de bu tam olarak Walt Disney’in kendininkini inşa etmek istediğine karar verdiği zamandı. Disneyland’in yaratılışının olağanüstü hikayesini belgeleyen Disney’s Land’in yazarı Richard Snow, “Ailesinden ona yaklaşan muhabirlere kadar herkes bunun çılgınca bir şey olduğunu düşündü” diyor.
Ancak Disney azimle, başlangıçta kendi hayat sigortası poliçesi karşılığında parkı finanse etti ve dünyayı büyüleyecek benzersiz bir vizyona sahip olduğuna ikna oldu. “Bunu gerçekten bir eğlence parkı olarak düşündüğünü sanmıyorum. Bir sonraki adımın seyirciyi filmin içine sokmak olacağını düşündü. Bunu her zaman bir sürü oyundan ziyade bir deneyim olarak gördü” diyor. Kar.
Disney, fikirlerini bir yıldan biraz daha kısa bir sürede mucizevi bir şekilde gerçeğe dönüştürmeyi başaran yetenekli mühendisler, mimarlar, sanatçılar, animatörler ve peyzaj mimarlarından oluşan bir ekip kurdu. Kalbinde, Disney’in gençliğinin küçük şehir Amerika’sına bir saygı duruşu niteliğindeki Main Street vardı. Etrafında bir dizi büyülü dünya ve yakında ikon olacak Uyuyan Güzel’in şatosu vardı. Detaylara şaşırtıcı bir dikkat gösterildi ve Disney – sadece uzaktan görülebilen – korkulukların plastik yerine demirden yapılmasında ısrar etti, çünkü halk farkı “hissedebilecek”. Ziyaretçiler parkta dolaşırken, zeminin dokusu, başka bir ayrı ülkeye girişi önermek için ayaklarının altında değişiyordu. Snow, “O takıntılı mükemmeliyetçiliği parkın her detayına getirdi ve bu yüzden o zaman ve şimdi diğer yerlerden farklı hissettiriyor” diyor.
Ancak tüm detaylara gösterilen özene rağmen, basının ve çok sayıda ünlünün davet edildiği açılış günü bir felaketti. Asfalt açılmadan iki saat önce döşeniyordu, yani gün boyunca Frank Sinatra’nın karısı da dahil olmak üzere kadın ziyaretçilerin yüksek topuklu ayakkabılarını emecek kadar yumuşaktı.