Birçok Amerikalı 4 Temmuz’u düşünürkeninci Amerikan bağımsızlığı olarak, farklı bir özgürlük beni büyüledi – 169 yıl önce muhteşem Japon sanatının özgürleşmesi. 8 Temmuz 1853’te Amerikan donanması Commodore Matthew Perry, 200 yıldan fazla bir süredir Japonya ile ilk görüşmeleri ve ticari ilişkileri arayan dört gemiyi Tokyo limanına götürdü. Gerçekte, ülkeyi açmaya zorladı.
Bunun bir sonucu, Batı dünyasına akan bir Japon sanatı seliydi, en belirgin olanı tahta baskıydı. Kanagawa’daki Büyük Dalga. Birçok sanat tarihçisi, sanatçı ve ortalama Joes, bunu dünyanın en ünlü sanat eserlerinden biri olarak adlandırdı. Peki neden bu kadar uzun süredir bu kadar çok farklı kesimden ve bu kadar çok kültürden bu kadar çok insanı büyüledi?
Yaşlı Adam ve Dağlık Deniz
Katsushika Hokusai, dünyayı yarattığında yetmişli yaşlarındaydı. Fuji Dağı’nın Otuz Altı Manzarası (teknik olarak kırk altı baskı). Bu koleksiyondaki en ünlü parça ve tüm Japon sanatının en ünlü ve tanınabilir parçası, Kanagawa’daki Büyük Dalga (1831). Hokusai, özel bir şey yarattığını biliyor gibiydi, yetmişten önce yaptığı herhangi bir sanatın konuşulmaya değmeyeceğini (doğru değil) ve hatta kendisine “Resim Yapmaya Çılgın Yaşlı Adam” adını verdi.
Hokusai, iki kültürden temel noktalar alarak, her iki toplumun da yabancıyı keşfederken kendilerini rahat hissetmelerini sağlamıştır.
Yurttaşları da özel bir şeyin farkına vardı. Bu süre zarfında, Japonya’nın Çin ve Hollanda ile sınırlı etkileşimi dışında, hükümetin dayattığı izolasyon nedeniyle dünyadan bağlantısı kesildi. Bir takımada olarak, bu izolasyon, deniz yolculuğu üzerindeki siyasi kontrol yoluyla sağlandı.
Ve hiç kimse, sınırdaki dört denizden herhangi birine 93 milden daha uzak olmadığı için, su Japonya’da uzun zamandır saygı görüyor. Ancak Hokusai’nin zamanında, yurtdışına seyahat yasadışı olduğu için de korkuluyordu. Büyük Dalga denizin gerçek öngörülemeyen tehlikesini ve ufuktaki potansiyel düşmanları sembolize eder.
İzolasyon nedeniyle, Japonya 1830’larda ekonomik ve askeri istikrara kavuştu ve ülke içi seyahate izin verdi. Japonlar Fuji Dağı’nı kutsal saydılar, hatta kültler doğurdular, ancak Hokusai bu saplantıyı büyük boyutlara taşıdı. Nichiren Budizmini uygulayan Hokusai, dağa tapan Fuji Dağı ile bir bağlantı hissetti. Ülkenin dağa olan sevgisi nedeniyle, Hokusai’nin tahta bloklarından 5.000 ila 8.000 kopya yapıldı. ukiyo-e) Tokyo, deniz ve Fuji Dağı’nı ziyaret eden yerli turistler için hediyelik eşya olarak.
Ruh ve Renk
Japonlar, Fuji Dağı’nın sonsuz yaşamın sırrına sahip olduğuna inanıyordu. Hokusai, dağı resmederken sanatsal ölümsüzlüğü aradı, ama bence onu onurlandırmanın ona sonsuz yaşam verebileceğine inanıyordu. Kesin olan bir şey var, Büyük Dalga Hokusai’nin sanatını hayal edebileceğinden çok daha fazla insanın önüne koydu. Bir sanatçı olarak Japonya’da zaten ünlüydü, ancak tek bir sanat eseri söz konusu olduğunda, Büyük Dalga “hareket” ve bilinmeyen bir renk olan Prusya mavisinin kullanımı nedeniyle hemen ikonik hale geldi.
Mavi, mistik dünyayı simgeleyen Japonya’da saygı gördü. Ancak kimyasal olarak üretilmiş Prusya mavisini kullanmak büyüleyici bir boyut yarattı. Bu ahşap blok pigmentle insanların ne kadar büyülendiğini vurgulamak zor. Yine de mavi, binlerce yıldır kültürler arasında manevi bir anlam taşıyor.
Sanatçı Alva William Steffler, “Güneşli bir günde gökyüzünün rengi olan gök mavisi, cennetle doğal bir sembolik bağlantıya sahiptir” diyor. tepe devasa Fuji Dağı. Hokusai’nin burada cenneti sembolize etmeyi amaçladığından emin değilim. Mavi, mistik dünyayı temsil etmesine rağmen, sonsuzluk (Yahudi-Hıristiyan “üçüncü cennet” anlamında), Nichiren Budizminin Budalığın (cennetin) bedenlerimizde var olduğu öğretisiyle uyuşmaz.
Bir şiirsel adalet dönüşünde, çalkantılı deniz için kullanılan mavi pigment, Japonya’nın dışından, potansiyel olarak çalkantılı yabancılardan geldi. Ancak dalganın arkasında, Japonya’nın geleneksel “ruhu” olan Fuji Dağı, sembolik olarak kararlı ve izole bir şekilde duruyor. Yine de beyaz köpük dalgası, karla kaplı dağla çarpıcı benzerliklere sahiptir ve bunun tersi de geçerlidir. Hokusai’ye peygamber demeye meyilliysek, Japonya ile dış dünyanın hızla birbirine karıştığını öngördüğünü söyleyebiliriz. Ve eğer marazi olmak istiyorsak, balıkçıların dalganın sonsuzluğu karşısında cesur yüzleri, Edo döneminin izole Japon kültürünün yabancıların elinde ölümüne işaret edebilir.
Dalga yaratmak
Bahsedildiği gibi, Amiral Perry 1853’te kapıları zorla açtığında, Japon kültürü akıp gitti. Ancak 1860’ların sonlarına kadar ticaret sular altında kaldı ve Hokusai’nin baskıları değildi. içten ünlü eser dünya çapında ses getirdi. 1867’de Paris’te düzenlenen Uluslararası Sergi, Büyük Dalga, büyük küresel izleyicilerin sanatı ilk kez gördüğü yer.
Ertesi yıl, Japonya’nın Meiji restorasyonu (Edo dönemini sona erdiren) olarak bilinen siyasi devrimini gördü. Aynı zamanda, Meiji dönemi Japonya’nın modernleşmesini ve Batılılaşmasını başlatırken, Batı, Japon kültürüne ilgi duymaya başladı. Sanat ve eserler Paris ve Londra mağazalarında görünmeye başladı. Avrupa ve Amerika, Japon mimarisine, çevre düzenlemesine, modaya, görsel ve sahne sanatlarına takıntılı hale geldi, hatta bir terim kazandı: Japonizm. Büyük Dalga Bu süre zarfında tanınmaya başlandı, ancak Tanrı’nın bir eylemi, görüntüyü daha da ileri götürdü.
1896’da, bir tsunami kuzey Japonya’yı vurdu ve yıkımın dünya çapında fotoğrafik olarak kapsanmasına neden oldu. Hiçbir kamera gerçek dalgayı yakalamadığından, gazeteler bunun yerine Hokusai’nin dalgasını destekledi. Bilim adamları, Hokusai’nin dalgasını tsunami olarak adlandırmaya kesinlikle karşı çıkıyorlar, ancak yanlış adlandırma ne olursa olsun, görüntüler çalışmayı dünya çapında tanıdı.
Sadece küresel izleyiciler tarafından kabul edilmedi Büyük Dalga, sanatçılar da büyülendi. Dr. Leila Harris şöyle açıklıyor: “Claude Monet gibi Paris’teki izlenimci sanatçılar Japon baskılarının büyük hayranlarıydı. Mekanın düzleşmesi, atmosferik koşullara duyulan ilgi ve modern şehir yaşamının süreksizliği – hepsi Hokusai’nin baskılarında görülebiliyor – her ikisi de kendi sanatsal ilgilerini yeniden doğruladı ve gelecekteki birçok sanat eserine ilham verdi. mirasının onlarca yıl boyunca birçok hikaye vardır. Büyük Dalga geleceğin sanatçılarını etkiliyor, hafife alınamayacak bir etki.
Yaklaşan 80’ler karşılaştırma makalemi araştırırken (bunun gibi) merak ettim. Büyük Dalga 1982’yi etkiledi ve hoş bir sürpriz oldu. 1981’de yepyeni bir şirket olan VM Software, ’82 ticaret fuarları için fütüristik bir imaj yaratmak üzere tasarım ajansı Grafik’i tuttu. Grafix’in kurucu ortağı Judy Kirpich şöyle açıklıyor: “[W]e, ünlü Hokusai dalgasını alıp yeni bir formata dönüştürecek, analogdan dijitale geçişi temsil eden ve yazılım/donanım endüstrisinin hareket etmeye başladığı yeri yansıtan bir poster tasarladı.” Dijital sanat yaratmanın dünyada nasıl bir devrim yaratacağını veya ne kadar etkili olacağını kimse tahmin edemezdi. Büyük Dalga dijital çağda olmaya devam edecekti.
Kanagawa’nın Dalgaları Günümüzde
Günümüzde ortalama bir izleyici, Büyük Dalga emojisini tanıyabilir, ancak yukarıda belirtilen geçmişini bilmiyor. ukiyo-e sanat veya Prusya mavisi. Ve henüz Büyük Dalga insanı büyülüyor. Pek çok insan gibi. Neden? Niye? İşin başarısına katkıda bulunan birçok bileşen var, ancak iki ana faktör var. Birincisi, birçok yorumu teşvik eden çoklu anlam düzeyleri. İkincisi, kültürel bir çeviri olarak sanatsal üslup.
Birçok yorumla ilgili olarak, sanat sitesi Widewalls cevap veriyor,
Bu eseri bugün hala sanat sahnesinde benzersiz ve her yerde mevcut kılan şey, bu üç önemli seviyenin hepsinin varlığı olabilir. [the spiritual, socio-historical, and Hokusai’s personal meanings] Kompozisyonun ve renk kullanımının mükemmelliği ile birlikte çoklu okumalara izin veren.
Bu yıl WonderCon’daki Sergi Salonunda geziniyordum ve NerdPins standında bir Great Wave pini gördüm. Hemen aldım (bir Parlama pin) ama aylar sonra hala paketinden çıkarmadı. Elbette, biraz kutu içi koleksiyoncuyum, ancak ambalaj o kadar güzel ki, sadece onu sergilemek istiyorum. Pimin yaratıcısı Joe VanDyke’a, sanatı yapması için ona neyin ilham verdiğini sordum. “Uzun zamandır Hokusai dalga tahta tasarımının hayranıyım ve dalganın sadeliğini ve gücünü seviyorum! Pek çok iğnem konseptlerden ve fikirlerden ilham alıyor, ancak bu sadece dalgaya ve Japon sanat tarzına basit bir övgü iğnesi!”
Uzun ömürlülüğün ikinci nedeni olan kültürel çeviri eşit derecede zorlayıcıdır. “Büyük Sanat Açıklaması” adlı YouTube kanalı, “İronik olarak, Batı’da karakteristik olarak Japon bir imaj olarak görülen bu baskı, aslında Japon ve Avrupa fikirlerinin bir melezidir” diyor. Hokusai, iki kültürden temel noktaları alarak, her iki toplumun da yabancıyı keşfederken kendilerini rahat hissetmelerini sağladı. Yine Whitewalls ayrıntıları dolduruyor:
[Hokusai] Batı tarzı unsurları kullanarak Japonya’nın bilinmeyen kültürünü Batı dünyasına kolayca okunabilir hale getirdi. [i.e. “use of color, the composition… which uses the Western principle of reading from left to right… low horizon and an element of dynamism through the movement of the wave”]aynı zamanda Japon geleneksel teknik ve motiflerinin önemli unsurlarını da koruyor.
Hokusai, kültürünün beklediği ve kutladığı tüm kutuları bir şekilde kontrol etti ve Batı tekniklerini bir araya getirdi. Batılı sanatçılar aynı anda hem yeni hem de tanıdık bir şey gördüler ve saygılarını sundular. “Hokusai’nin büyük dalga My Modern Met sayfasını okuyor, “Moskova’daki anıtsal bir duvar resmi, Florida’daki bir çevre enstalasyonu ve hatta Paris’teki Malezyalı bir sanatçının kedi çizimleri dahil” sayısız çağdaş sanat eserine ilham verdi. Kitlelere hitap eden sanat, genellikle bir izleyicinin önceden maruz kalmasına dayandığından, Büyük Dalga yabancı ama tanıdık bir şey olarak bizimle rezonansa giriyor.
Yabancı Ama Tanıdık
Başka kaç sanat eseri böyle bir açıklama yapabilir? İster kaynak kültürden (Japonya) ister Batılılaşmış sanatı gören başka bir kültürden olun, hemen hemen herkes sanatın çeşitli yönlerini bulabilir. Büyük Dalga hem yabancı hem tanıdık. Bunun nedeni, kendi hayatlarımıza yansıyan tanıdık ama ulaşılmaz bir şey olmasıdır.
İsa, ruhsal alemi yaratan ve onun etrafındaki fiziksel dünyayı kaplayan özgün usta zanaatkardı. Gözümüz maneviyata açıldığında, yabancı ama tanıdık bir şey var. İsa dünyada olduğumuzu ama dünyadan olmadığımızı söyledi. Daha iyi bir ifade, iki doğamızı ve iki vatandaşlığımızı özetleyemez. İsa yol gerçek ve yaşamdır, bu yüzden bize sonsuzluğu vaat ettiğinde, hem yeryüzünde bol bir yaşamdır ve O’nunla birlikte gerçek cennette cennet.
Hokusai sadece onu tanıyacak kadar usta değildi. meli öğeleri birleştirirken, hangilerinin birleştirileceğini de tam olarak biliyordu. Aynı şekilde, İsa’nın sıfatları nedeniyle, ruhani alem hakikat ve adaleti (ama “Amerikan yolu”nu değil) ve iyiliği ve merhameti içerir. O, dünyevi, fiziksel alanda seçime ve özgür iradeye izin verdiği için, olumlu ve faydalı niteliklerin tersi de doğabilirdi. İsa biliyordu ile birleştirme ve ne birleştirme. Yeryüzünde sanatta ve yaratılışta güzellik vardır ama bir eksiklik bilgisi de vardır; ihtişamda bile hala bir boşluk var, bir şeyler eksik.
Sahilden
Hokusai, tüm başarıları için ölüm döşeğinde beş yıl daha yalvardı. Bunun ötesine geçip gerçek bir usta olabileceğine inanıyordu. Büyük Dalga gerçekten bir ustalık eseridir: 1830’larda Japonlarla, Batılılarla Japonizm, ve bugün küresel bir izleyici kitlesi ile. Kültürler arasında dönüşümlü çeviri sağlarken, birden fazla bilinç düzeyinde bizimle konuşur. Ama belki de en büyük hediyesi, her birimizin hayatımızda tanıdık ve yabancı nitelikler barındırıyor olması bakış açısıdır.
Bunun için bulduğum en iyi anlayış, İsa’nın rahatsızlıktan dolayı rahat olmamızı istemesidir. Karşıt görüş ve duyguları dengeleme yeteneği. Hayatın sahilinde olduğumuzu anlamak için. Rahat, elle tutulur dünyanın üzerinde duruyoruz ama cennetin anormal, maddi olmayan sularına bakıyoruz. Başka bir dünyanın dalgaları üstümüzden geçerken ayaklarımızın kuma batmasına izin veremeyiz, kumsalda kalırken yabancının hafif rahatsızlığını kucaklamalıyız. dengesi gibi Büyük Dalga, Hayatımızın ruhsal doğamızın yabancılığı ile dünyevi yaşamlarımızın aşinalığı arasında bir simetri bulması ne kadar daha hayatidir?
- Alva William Steffler, Hıristiyan İnancının Sembolleri (Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans Publishing Co., 2002), 131.