Kendisini kağıt sınırlarından kurtaran ve fırça darbelerinin gölgeler başlattığı ve eski felsefenin geri dönüştürülmüş malzemelerle buluştuğu heykel manzaralarına dönüştüren kaligrafiyi hayal edin. Bir kişi bir ülkeden daha fazlasının etkilerinden yararlandığında, “üçüncü kültürün çocukları” olarak sınıflandırılabilir – kendi farklılarını yaratmak için birden fazla kültürden çeken insanlar. Çin mirasından çekilirken Ting Xu’nun çalışmalarında ve onu Birleşik Krallık’ta yaşayan ve çalışan saatin etkileriyle karıştırdığını görüyoruz.
Kaligrafi sanatçısı ve küratörü olarak çift kimliği, çizebileceği kuyuları derinleştirir ve geleneksel oryantal uygulamaların Batı sanatsal resimlerinde ve kurumsal yapılarda nasıl çalıştığı konusunda uygulamasında soru sormasına izin verir. Onur olarak, çağdaş İngiliz halkıyla konuşurken bin yıllık gelenekler? İnovasyonu benimserken kültürel özgünlüğü nasıl koruyorsunuz? Hem Çin kültürüne dayanan tarihsel uygulama olarak hem de İngiliz yaşamının sanatı üzerindeki etkisini yansıtan çağdaş bir ortam olarak kaligrafiyi konumlandırmasına izin verir.
Xu için merkezi soru kışkırtıcıdır: kaligrafi kalmayı reddettiğinde ne olur? Geri dönüştürülmüş malzemeler ve üç boyutlu unsurları daha dokunsal hale getirecek, ışık ve gölge ile oynayacakları ve sanatın nasıl daha sürdürülebilir hale gelebileceğini sorgulamak için birleştirin. “Kağıt” dizisi ve “Calligrafia Tuvalle Buluşuyor” dizisi bu taahhüt için farklı stratejiler sergiliyor: çevresel bir plan ve bilinç, diğer kültürlerarası etkiler.
Geleneksel kaligrafi kağıt üzerinde yaşıyor. Ama neden orada kalmalı? Xu’nun eserleri olması gerekip gerekmediğini merak ediyor, hatta bir çantada görünün ve bu fonksiyonel formun onu düşürüp düşürmediğini veya yeni bir hayat verip vermediğini sorun. Felsefi geleneğe dayanan marka markasını koruyor, ancak şimdi daha hareketli hale geliyor ve farklı bir kitleyi içerebiliyor: sadece galeriyi ziyaret edenlere değil, günlük bir yolculuktan geçen insanlar.
Küratörlük orkestra çalışmaları da kültürler arasındaki konuşmalar. Çin ve İngiliz sanatsal geleneklerini ayrı varlıklar olarak sunmak yerine, XU sergileri eserlerin konuşmasına izin veriyor. “Bahar Geri Döndüğünde”, halkın kültürel farklılıklar yaşama ve her ikisinden de ilham alma fırsatları yaratır.
Xu uygulamasının katılımcı boyutu, geleneksel sergi formatlarının ötesinde, yüksek zincirli malzemeler ve tekniklerle aktif taahhüdü davet eden seminerler ve gösteriler içerecek şekilde uzanır. Fulham Sanatçıları ve Potterlar Derneği (Sofap) ve Kingston’daki sergisi, İngiliz halkının fırçaların fiziksel yönlerini deneyimleyebileceği ve kaligrafiyi sadece bir görsel sanattan ziyade somutlaşmış bir uygulama olarak anlayabileceği alanlar yarattı.
Sihir, fırçaları doğrudan insanların ellerine koyarken olur. Başınızın önünde ellerinizden öğrenmede güçlü bir şey var. Katılımcılar fırçayı ilk kez aldıklarında, mürekkebin direncini hissederler, kağıt üzerinde çiçek açarlar, içsel olarak hat içerirler. Yaratılış deneyimi aşağıdaki felsefesinin kapısını açar.
Xu’nun bu seminerlerdeki çalışmasının karşılaması, kültürlerarası programlamaya daha fazla katılma yaklaşımları için bir iştah olduğunu ve kamu geri bildirimleri, doğrudan deneyim ve malzemelerin taahhüdünün unutulmaz deneyimler yarattığını göstermektedir. Somap’ta uluslararası etkinliklerin organizatörü olarak atanması, bu olumlu geri bildirimi ve büyük olayların daha geniş bir kitleyi içermeye devam etme ihtiyacını yansıtıyor.
Xu’nun çalışmalarını gördükten sonra hem teknik yeteneğine hem de merakına hayran kaldım. Kaligrafinin onunla daha önce hiç tanışmamış insanlarla nasıl bağlantı kurabileceğine açıktır. Xu’nun eski gelenekleri beklemeyeceğiniz materyaller ve fikirlerle nasıl bir araya getirdiğine dair ağırlıklı bir yaklaşım var. Sonuç herkes için farklıdır ve yaklaşımını taze ve içtenlikle önemli kılan şey budur. Uygulamasını gelişmekten korkmuyor ve heyecan verici pratiğini koruyan şey bu çünkü daha sonra ne olacağını bilmiyoruz.
Xu sınırları zorlamaya devam ederken, eski uygulamaların çağdaş bağlamlarda nasıl gelişebileceğinin geleceği tam anlamıyla yazıyor. Geleneğin en büyük gücünü göstermek, aynı kalmada değil, büyüme yeteneğidir.