“Yan Gösteri” Manila’yı sahnelemesinde, Sandbox Collective, Power Mac Center spot ışığının kara kutusunu, yüzeyin ötesinde görülme ve sevilme arzusunun canlı ve acı verici bir portresine dönüştürür.
Toff de Venecia tarafından yönetilen “Side Show”, Daisy ve Violet Hilton’un gerçek hikayesini anlatıyor – 1930’larda Vaudeville sanatçıları olarak halkın gözlerine itilen ortak ikizler. Sömürü ve arzu ile işaretlenmiş yaşamları, Marynor Madamesila ve Tanya Manalang-Inadero’yu alternatif olarak Molly Langley (Viola gibi) ve Krystal Kane (Daisy gibi) tarafından empati ve güçle hayata geçirilir.
İlk bakışta, “yan gösteri” dünyası tam anlamıyla bir sirk. Açılış numarası, göz kamaştırıcı kostümler, cesur sahne nesneleri ve bir dizi “canavar” ile halkı bir karnaval şovuna daldırıyor: “Gel ve canavarları izle!”
Parıltıların ötesinde, güçlü ve derin bir insan hikayesi var.
Langley ve Kane, Hilton Sisters gibi bir vahiy. Birleşimlerini göstermek için protezlere veya hile’ye güvenmeden – sadece el ele tutuşmak, yürümek ve birlikte hareket etmek – tamamen ikiz dinamik yaşıyorlar. Kane, Daisy’ye komik bir cazibe ve ateşli hırs verirken, Langley Violetta’ya güç ve sessiz güvenlik açığı verir. Kimyaları rahatsız edici; Sadece kız kardeş gibi görünmüyorlar, ikiye bölünmüş bir ruh gibi hissediyorlar.
Duygusal doruk “Beni nasıl sevecek?” şovu pistlerinde durdurdu. Onların yorumları, toplumun sevgi ve normalliğinin kısıtlı tanımlarını sorgulayarak hem güç hem de acıyı yaydı. “Kim gururla yanımda olacak?” Şarkı söylerler ve bir an için seyirci nefeslerini tutar.
Destek kadrosu, potansiyel müşterilerin yörüngesinden daha fazlasını yapar. Parlıyorlar. Buddy Foster rolünde Terry Connor ve Vien King rolünde CJ Navato (sırasıyla Reb Atodero ve Tim Pavino ile dönüşümlü olarak) ikizlerin ve karmaşık sevimli ilgi alanlarının hevesli sagger katmanlarının portrelerini sunuyor. İç tereddütleri ve çatışmaları, Daisy ve Violet’in zaten kırılgan umutlarına gerginlik katıyor.
İkizlerin sadık arkadaşı ve Sessiz olan Marvin Ngo’nun Jake’in temsili, şovun en önemli olaylarından biridir. Solist “Sevilmelisin” hareket ediyor: şovun merkezi sorusunun altını çizen sağduyulu ama duygusal olarak rezonanslı bir neden: Tamamen ve koşulsuz sevmek ne anlama geliyor?
Tabii ki, Jon Santos bir sömürücü kafası olarak manyetiktir. Komutan ve ürpertici, ikizleri ilk olarak bir performans ve kontrol hayatında işe alan adam gibi hem korkuyu hem de cazibeyi çeker. Varlığı sahneye çıktıktan sonra bile beliriyor.
Ama “yan gösteri” yıldızlarından daha fazlası. Topluluk, karnaval içindeki farklı karakterleri kesen her sanatçı ile kendi başına olağanüstü bir şeydir. Güçlü sesleri ve yoğun koreografisi şovu şov ve ruhla enjekte ediyor. Topluluğun her üyesi, “garip” kimliklerini tam olarak somutlaştırır ve bize dünyanın sadece ait olmaya çalışan insanlarla dolu olduğunu hatırlatır.
“Yan gösteriyi” özellikle güçlü kılan şey, fark fikrinden yararlanmamasıdır. Onu sorguladı. Gösteri engelliliğe odaklanmıyor, bunun yerine Hilton ikizlerinin iç mekanlarının yaşamları üzerinde genişliyor: hayalleri, çatlakları ve özerklik açlıkları.
Bu prodüksiyon izleyicisinden “sidhow” un ötesine bakmasını ve içindeki insanlığı tanımasını ister. Sonuç, takıntılı, umut dolu ve marjlarda yaşanan yaşamların kesinlikle dürüst bir portresidir.
Genellikle büyük isimler ve aile hikayeleriyle dolu bir manzarada, “yan şovlar” nadir bir mücevher, eğlenmeyen, ancak hareket eden bir şov. Halka, ihmal edilen ve tuhaf bir şekilde farklı, haysiyetteki güzelliği görmeye zorlayın.
Manila Tiyatrosu için -benzersiz ve duygusal olarak rezonanslı bir şey arayan yanlar, yan gösteri kaçırılamaz bir deneyimdir.
17 Ağustos’a kadar Power Mac Center Spotlight Blackbox Tiyatrosu A Pisti, Makati.
– la, entegre haber GMA