Cumhuriyetçi bir Meclis Başkanı ile Demokrat bir cumhurbaşkanını karşı karşıya getirirseniz ne elde edersiniz? Bir borç limiti draması.
Bill Clinton ve Newt Gingrich’in bir tane vardı. Barack Obama ve John Boehner’ın iki tane vardı. Joe Biden ve Kevin McCarthy’nin gölge boksu yaptığını görmek hiç de şaşırtıcı değil.
Bu sefer şaşırtıcı olan, McCarthy’den gelen pazarlık konusu olmayan taleplerin listesi. Bir tane yok. Artık elinde, beklentileri zayıf olan harcama kesintileriyle dolu bir yasa tasarısı var ama bu, kırmızı çizgiler çizmekle aynı şey değil.
Eylül 1995’te, Gingrich borç limitini aşmakla tehdit etti– bu, ABD Hazinesinin ödenmemiş borç yükümlülüklerini yerine getirmesini engelleyecek ve küresel ekonomiyi alt üst edecek – üstelik Clinton, Cumhuriyetçilerin bütçeyi dengeleme önerilerini kabul etmedikçe federal hükümeti kapatacak. Gingrich, tahvil tacirlerine yaptığı bir konuşmada şunları söyledi: “60 gün boyunca icra ofisimizin ve tahvilimizin olmaması umurumda değil – bu sefer değil.” Talepler teorik değildi. Cumhuriyetçiler her iki kongre odasını da kontrol ettiler ve Gingrich’in tehditlerini yerine getirdiler. Başkana bütçe faturaları göndererek Medicare, Medicaid, eğitim ve çevre korumayı kestiler. istemek Clinton bir dizi yayınlayacak vetolar. Gingrich, bu vetolardan birinin ardından kale direğini değiştirdi. Konuşmacı, “Başkanın tek yapması gereken, dürüst rakamlarla yedi yıllık denk bir bütçe taahhüdünde bulunmaktır,” dedi ve bununla, bütçenin Beyaz Saray Yönetim ve Bütçe Ofisi tarafından değil, Kongre Bütçe Ofisi rakamlarına göre puanlanmasını kastediyordu.
2011’de Meclis Başkanı Boehner, borç limiti son tarihinden önce Başkan Obama’ya özel bir talepte bulundu: Cumhuriyet Meclisi, harcama kesintileri olmadan tavanı yükseltmeyecekti. “Borç yetkisindeki beraberindeki artıştan daha büyük.”
2013 yılında, Senatör Ted Cruz hükümetin kapanmasına neden oldu Obama’ya imzası olan Uygun Fiyatlı Bakım Yasasını feshetmesi için baskı yapmak için cüretkar bir girişimde. Cruz’un CNN’e şunları söyleyerek ek bir müzakere fırsatı olarak gördüğü bir borç limiti son tarihi de belirdi: “Borç tavanı, tarihsel olarak Kongre’nin yürütmeyi dizginlemek için sahip olduğu en iyi kaldıraçlardan biri olmuştur.”
Pazartesi günü, McCarthy bir konuşma New York Borsasında. Konuşmacı, Biden’ı borç limitini yükseltmek için bir yasa tasarısı üzerinde müzakereye başlamaya çağırdı. Ancak herhangi bir talep ve somut rakamlar yoktu, sadece “harcamaları azaltacak” ve “harcamaları kontrol altına alacak” bir borç limiti anlaşması için belirsiz çağrılar vardı.
Evet, o konuşmada McCarthy, borç limiti artışını harcama tavanlarıyla ilişkilendirecek bir Cumhuriyetçi Meclis tasarısı için planların taslağını çıkardı ve yasama metnini Çarşamba günü yayınladı. Buna göre Washington postTeklif, “federal bütçeyi 2022 mali yılında kabul edilen seviyelere geri çekecek ve bu, 2024 için harcama kesintilerinde 130 milyar ABD Doları tutarında olabilir” ve “federal sağlık, bilim, eğitim, iklim, enerji, iş gücü ve araştırmayı hedefliyor.” programlar.” Tasarı aynı zamanda önemli Biden yönetimi girişimlerini geçersiz kılmakgelişmiş Gelir İdaresi yaptırımı ve öğrenci kredisi affı gibi.
Ancak McCarthy, Senato’da hiç şansı olmayan ve Meclis’te kabul edilmesi için 218 oya bile sahip olmayabilecek olan bu yasa tasarısındaki hiçbir şeyin müzakere edilemez bir talep anlamına geldiğini söylemedi.
Biden’ın borç limitinin yükseltilmesi müzakerelerini neden dışladığını kendimize hatırlatalım. İki sebep var. Birincisi, Cumhuriyetçilerin borç limitini Demokrat yönetimlerden radikal sağcı politika değişiklikleri elde etmek için bir rehin olarak kullanma geçmişi var. İkincisi, Cumhuriyetçilerin bir geçmişi var. geri adım atmak taktiği çok ileri götürdüklerinde.
Gingrich’in Cumhuriyetçileri, Medicare, Medicaid, eğitim ve çevre harcamalarını kısmaya çalıştıkları için siyasi bir dayak yediler. İki hükümet kapatmasının ardından, ancak borç limiti aşılmadan önce, Gingrich belirli kesintileri güvence altına almaktan vazgeçti. Ancak, ayrılığı bitirmek için, Clinton, Gingrich’in yedek teklifini kabul etti, CBO tarafından puanlanan yedi yıllık dengeli bir bütçe sunma sözü verdi.
Obama, Boehner’ın talebine büyük ölçüde boyun eğdi, ancak onu sulandırmayı başardı. Kararlaştırılan harcama kesintileri, borç limiti artışının boyutuyla eşleşti, ancak artış bir yıllığına olurken, kesintiler sınırlıydı. 10 yıla yayılmış.
Obama-Boehner anlaşmasından iki yıl sonra gelen Cruz planı bir fiyaskoydu. Cumhuriyetçiler, Teksas’ın kapanması sırasında anketlerde kan kaybetti. Ne Boehner ne de Senato Azınlık Lideri Mitch McConnell, Cruz ile gerçekten aynı fikirde değildi ve borç limiti son tarihinden önce teslim oldular.
Obama da kararlıydı ve hükümetin kapanması sırasında Demokratlar Meclisi’ne pazarlık yapacağını söyledi, ancak “kafama silah dayayarak değil.” Temel nokta bu. Bölünmüş bir hükümette bütçeleri geçirmek için iyi niyetli müzakereler gereklidir. Pervasızca rehin alma değildir. Ve Cumhuriyetçiler fazla pervasızlaştığında, Demokratlar onları çağırıp geri çekilmeye zorladı.
Bu yıl sadece bir borç limiti son tarihiyle değil, aynı zamanda hükümeti mevcut mali yılın ötesinde açık tutmak için bir son tarihle karşı karşıyayız. Devlet operasyonları için finansmanın 30 Eylül’e kadar onaylanması gerektiğini biliyoruz, ancak biz yapma borç limiti son tarihinin tam olarak ne zaman olduğunu bilin. Bu senenin başlarında, Hazine Bakanı Janet Yellen Haziran ayını tahmin etmişti ama aynı zamanda departmanının, henüz geçtiğimiz Nisan vergi beyannamesi son tarihinden sonra yeniden değerlendireceğini söyledi. bu Kongre Bütçe Ofisi Temmuz ve Eylül ayları arasında bir varsayılan aralık öngörülmüştür, İki Taraflı Politika Merkezi benzer şekilde yaz veya erken sonbahar diyor ve Moody’s Analizi tahmini ağustos
Bu, borç limiti ne olursa olsun, Biden ve McCarthy’nin hükümeti açık tutmak için 2024 Mali Yılı harcama seviyeleri üzerinde anlaşmaları gerektiği anlamına geliyor. Biden, bu müzakerelerin kafasına silah dayamadan gerçekleşmesi konusunda ısrar etmekte haklı. Ama gerçekleşmeleri gerekiyor ve biraz zaman alacaklar.
Şu ana kadar McCarthy’nin parmağı tetikte değil. Belirsiz kesintilerde ısrar, pervasızca rehin almak değildir. Ve kabul edelim: bir Cumhuriyet Meclisi ve bir Demokrat başkanla, kesintileri tamamen önlemek imkansız olacak. Ancak McCarthy’nin eli zayıf olduğu için – Biden’ın kazandığı bölgeleri temsil eden 18 üyeye dayanan kağıt inceliğinde bir Cumhuriyetçi çoğunluk – bu kesintilerin derin olması gerekmiyor.
Elbette McCarthy’nin konumu o kadar zayıf ki, konferansının aşırı sağından küçük bir isyan onun konuşmacılığını batırabilir. Ancak Biden bu senaryoyu hoş karşılamamalı çünkü McCarthy’nin halefi çok daha nihilist olabilir ve ulusal borcu ödememeye istekli olabilir. Biden, McCarthy’nin eğilmesini ama kırılmamasını istemeli.
Öyleyse, bu soğuk omuz dönemini daha fazla uzatmanın avantajı nedir? Biden, Cumhuriyetçilere ayrıntılı bir öneriyi masaya koymaları için akıllıca baskı yaparak Demokratlara pot atışlarını yapma ve GOP’un halk nezdindeki duruşunu daha da zayıflatma fırsatı verdi. Ama Meclis oyladığında, McCarthy 218’e ulaşsın ya da gelmesin, daha fazla gecikmenin avantajı nedir? Tek gördüğüm, potansiyel bir dezavantaj, mantıksız taleplerde bulunmaya başlayabilecek, McCarthy’yi sıkıştırabilecek ve herkesin uçağı indirme yeteneğini karmaşıklaştırabilecek daha öfkeli bir sağ kanat.
“Sahip oldukları tüm bu kaçık fikirleri kabul etmezsem temerrüde düşeceklerini söylüyorlar.” dedi Biden McCarthy teklifini yayınladıktan sonra. Bu politik olarak kurnaz olabilir, ancak McCarthy yine de al ya da bırak demedi. çarşamba dedi Ellerinde bir Cumhuriyetçi plan varken, Demokratların “müzakere etmeyi reddetmek için artık bir mazeretleri kalmadığını”.
Biden, McCarthy’yi de söyledi “varsayılanı masadan kaldırmalı ve gerçekten ciddi bir konuşma yapalım.” McCarthy’nin bunu yapması pek olası değil, özellikle de en ılımlı Cumhuriyetçi üyeler bile temiz bir borç limiti artışının masadan kalktığını söylediği için. Ayrıca, iki partili Meclis Problem Çözücüler Grubu bir geri dönüş planı hazırlıyor bir borç limiti artışının, belirtilmemiş 2024 Mali Yılı harcama kontrollerine ve ayrıca Şubat 2025’e kadar oylanacak uzun vadeli bir borç azaltma planı formüle etmekle görevli bağımsız bir komisyona bağlı olduğu. Diğer bir deyişle, bazı ılımlı Demokratlar bile net bir borç limiti artışını desteklemeyi reddetmek. Biden’ın eli McCarthy’ninkinden daha güçlü ama sınırsız da değil.
Biden masaya nasıl oturabilir ve belirttiği ilkelere nasıl bağlı kalabilir? McCarthy ile bütçe hakkında şimdi konuşmaya hazır olduğunu söyleyerek, hükümeti açık tutmak için son tarih olan 30 Eylül’ü rahatlıkla karşılayabilirler. Ancak, o yapacak Olumsuz Borç limitini tartışın. McCarthy borç limitini yükseltirse toplantı biter. Nihai anlaşma, borç limiti oylamasından önce bile oylanabilir, bu nedenle ikincisi teknik olarak temizdir. McCarthy, Cumhuriyetçi konferansına giden süreci hâlâ bütçe ve borç limitini birlikte ele alan bir süreç olarak nitelendirebilir. Biraz kabuki olmadan Washington olmazdı.
Bazı açılardan Biden ve Demokratlar şimdiden kazandı. McCarthy, Gingrich, Boehner ve Cruz’u taklit edecek ve borç sınırını radikal sağcı teklifler için bir rehin olarak sallayacak bir konumda değil. New York Times McCarthy’nin “planının, federal bütçeyi 10 yıl içinde dengelemek de dahil olmak üzere, partinin bu yılın başlarında belirtilen bazı hedeflerinden önemli ölçüde sulandırma anlamına geldiğini” bildirdi.
Müzakerelere şimdi başlamak, Cumhuriyetçiler için bir taviz değil, mevcut güç dinamiklerinin Demokratlar için elde edecekleri kadar elverişli olduğunun kabulü anlamına geliyor.