Bir iklim savaşının ortasında, Sally Rugg v Monique Ryan için zaman yok

Her sinema veya sinema öğrencisinin hayatında, hayatın harika “öncesi” ve “sonrası” anlarından biri sayılan bir olay vardır ve insan onu ilk kez o an görür. Petra von Kant’ın Acı Gözyaşlarıduygusal olarak karışmış olanların yer aldığı tuhaf bir sera ağı fırtına ve stres bir grup kadının, hepsi de kendi adını taşıyan anti-kahramanın, aşırıya kaçma eğilimi olan bir moda tasarımcısının ve gelenleri yutmakla tehdit edecek kadar derin, tüylü bir halının dairesinde yer alıyor. Sadizm, mazoşizm, duygusal şantaj, bulanık sınırlar, oyunculuk, psişik füg ve hırs ve arzunun sapkın kıvrımları, patlamış mısırınızı dökmemeye çalışarak hala koltuğunuza doğru ilerlerken hemen hemen ortaya çıkar.

Petra’nın annesi, karşılıksız aşk nesnesi ve diğerleriyle iki saatlik canavarca, dengesiz, acınası konuşmaları boyunca, çok beğenilen sekreteri Marlene arka planda yazmaya devam eder. Son sahnede, tam bir kriz Petra’yı dönüştürdükten sonra, Marlene’e kendisine kötü davranmaktan duyduğu utancı ve bundan sonra her şeyin nasıl daha iyi olacağını anlatır. Bu noktada Marlene küçük valizini çıkarıp bir daha geri dönmemek üzere birkaç eşyasını toplamaya başlar.

Film öğrencileri için bu filmin dersi şudur: STEM derecesi yapın. Olgun izleyici için bir tür evrensel çalışma kitabı; tüm insan sevgisi o iki saatlik shagpile’de saklı. Deniz mavisi hareketi için, bir ofisi nasıl bir araya getireceğinize dair bir uyarı içeren bir iş yeri eğitim videosu işlevi görebilir. Aktivist ve yazar Sally Rugg’un eski patronu Kooyong MHR Monique Ryan’a karşı açtığı davadaki çok üzücü ve son derece lezzetli açıklamalardan edinilen izlenim kesinlikle bu.