FiveThirtyEight’a hoş geldiniz siyaset sohbeti. Aşağıdaki transkript hafifçe düzenlendi.
nrakich (Nathaniel Rakichkıdemli seçim analisti): Geçen hafta sonu, muhafazakar aktivistler ve medya mensupları benzer şekilde Washington DC’ye akın etti. Muhafazakar Siyasi Eylem Konferansı. Ancak CPAC topraklarında her şey yolunda değil. Konferansın uzun süredir başkanı olan Matt Schlapp karşı karşıya taciz iddiaları ve bir toksik yönetim tarzı. Florida Valisi Ron DeSantis gibi GOP’taki birkaç büyük isim, Katılmadı bu yılın etkinliği. Ve sosyal medya oldu raporlarla dolu hafta sonu boyunca birçok balo salonunun sadece yarısı doluydu.
Bu haftaki sohbet için sorum basit: Artık CPAC’ı önemsemeli miyiz? Değeri neydi ve hiç kaldı mı?
Monica Potts (Monica Pottskıdemli siyaset muhabiri): Bence geçmişte, genellikle DC’de bulunan pek çok siyasi gazeteci için normalde temasa geçemeyecekleri Amerikalı muhafazakarları görmenin ve ne düşündüklerini, ne istediklerini ve Cumhuriyetçi Parti’yi nasıl etkilediklerini öğrenmenin bir yoluydu. . Dürüst olmak gerekirse, basının önemini her zaman biraz abarttığını düşünüyorum; tıpkı herhangi bir siyasi konferans gibi, benzer düşünen insanların bir araya gelip kendileri için bir gündem belirleme şansıydı. Ama bence o günler geçtihem konferansın kendisi bir zamanlar ona katılan insanlar için o kadar önemli görünmediği için hem de muhabirlerin artık bu pencereye ihtiyacı olduğuna ikna olmadığım için.
kaleigh (Kaleigh Rogersteknoloji ve siyaset muhabiri): CPAC’ı tamamen göz ardı edemeyiz. Yine de partinin tabanını neyin ateşlediğine dair bir parça periskop sağlıyor. Ancak köklerinden çok uzun bir yol kat etti ve artık muhafazakar fikirleri tartışmak için pek bir forum sağlamıyor. Bunun yerine, partinin en Trumpy ve abartılı figürlerinin bir araya gelmesi için bir yarışmaya dönüştü. kültür savaşı sloganlarını yeniden canlandırın ve sesli alıntılar yaratın Sağcı medya için. Bence bu Cumhuriyetçiler için bir kayıp.
nrakich: Evet, CPAC 1974’te ilk kurulduğunda muhafazakar düşünce için gerçekten bir takas odası gibi görünüyordu. Ronald Reagan, başkan olmadan yıllar önce o ilk konferansta konuştu. Daha sonra, Ron Paul tarzı liberteryenizm gibi muhafazakarlığın elit olmayan türlerinden bazılarına da bir pencere sağladı. Ama şimdi, hoş karşılanan tek muhafazakarlık türü Trumpizm gibi görünüyor. Bu yılki ana konuşmacılardan bazıları Donald Trump Jr., Temsilci Marjorie Taylor Greene ve tabii ki, eski başkanın kendisi. Bu arada, eski BM Büyükelçisi Nikki Haley (2024 GOP başkanlık adaylığı için Trump’a meydan okuyan) konuştuğunda, bir kalabalık tarafından karşılandı. Trump’ın adını alkışlamak.
kaley: Lafı olmaz MyPillow’un CEO’su Mike Lindell 2020 seçimlerinin çalındığına dair yanlış teoriyi yaymanın ön saflarında yer alan ve ülkenin birçok yerinde kullanılan oylama makinelerinin üreticisi Dominion tarafından dava edilen – 1,3 milyar dolarlık karalama için. Ve geçen yıl Arizona valiliği seçim kampanyasını büyük ölçüde seçim sahtekarlığı komplo teorilerine dayanan bir kampanya yürüttükten sonra kaybeden Kari Lake. Hala kabul etmedi. Reagan gibilerinden çok uzak (Reaganlar bile aynı fikirde).
Monica Potts: Bence gerçeği bazı Trump meydan okuyucuları, DeSantis gibi, olayın atlanması eskisi kadar önemli olmadığını gösteriyor. Eğer bu sadece bir aday ve onun destekçileri için bir mekansa, o zaman bu bir “Muhafazakarlar için Woodstock” — bir bütün olarak partinin amaçlarına hizmet etme olasılığı düşük olan.
kaley: Bu biraz üzücü, dürüst olmak gerekirse. (ÜzgünAmerikan Muhafazakârlar Birliği’nin eski başkanı Al Cardenas, New York Times’a söyledi: “CPAC ile ilgili benim için hayal kırıklığı o kadar büyüktü ki onu gömdüm.”
nrakich: Evet, bu harika bir nokta, Monica. Ve DeSantis, Trump karşıtı bir politikacı bile değil! Ölümcül bir muhafazakar ve Trump’ın kültür savaşı meselelerine olan düşkünlüğünü paylaşıyor. Kağıt üzerinde, CPAC onun türden bir kalabalık olurdu … tek bir kişiye çok sadık bir kalabalık olması ve DeSantis’in o kişinin parti içindeki üstünlüğüne meydan okuması dışında, muhtemelen düşmanca bir tepki alacağını biliyordu.
Monica Potts: Evet ve bir kişiye o kadar sadık ki, oradaki konuşmacılar bile – Trump yönetiminin çok muhafazakar eski yetkilileri! — Trump eleştirisine yalnızca en nazik imalarda bulundu. Politico’ya göre, eski Dışişleri Bakanı Mike Pompeo – bildirildiğine göre kendi başkanlık adaylığını düşünüyor – şunları söyledi: “Kendi marka kimlik politikalarına sahip ünlü liderlerin ardından, kabul etmeyi reddeden kırılgan egoları olanların ardından sol olamayız. gerçeklik.” Açıkça Trump’ı hedef alan çok nazik bir yumruktu. Ama bence bu, politikacıların yürümeye çalıştıkları ince çizgiyi gösteriyor: Bu bir Trump kalabalığıydı ve Trump hala Cumhuriyetçi Parti’nin lideri, ancak diğer Cumhuriyetçiler bununla başa çıkmanın bir yolunu tam olarak bulamadılar.
nrakich: Evet, ilginçti – gerçek ve potansiyel 2024 adaylarının CPAC’a çok farklı iki yaklaşım benimsediğini gördünüz. Bir yandan Pompeo ve Haley, etkinlikte Trump’ı nazikçe eleştiren ve kendi muhafazakarlık markalarını savunan konuşmalar yaptılar. Öte yandan, DeSantis ve eski Başkan Yardımcısı Mike Pence, muhtemelen bunun kaybedilmiş bir dava olduğunu düşündükleri için gelmediler bile. Sizce hangi yaklaşım daha akıllıcaydı?
kaley: Haley ve Pompeo, CPAC’a hâlâ, adayların gelip isim yapabilecekleri eski CPAC gibi davranıyorlardı. Bu yıl akıntıya karşı yüzüyorlardı ve bu onlara bir iyilik yapmayacak. Pence ve DeSantis (ayrıca Virginia Valisi Glenn Youngkin ve Güney Dakota Valisi Kristi Noem) gelmeyerek daha akıllıca bir yol izlediler.
Monica Potts: Evet, Kaleigh’e katılıyorum. Herhangi bir adaylığın yükselebileceği ölçüde, CPAC’ta olmayacak.
nrakich: Ancak hala CPAC’ta temsil edilmeyen bir muhafazakarlık türü var mı? GOP adaylığına giden yol artık Trumpizm’den geçmiyor mu?
İkisinin ilişkili olduğunu düşünmesem de, eski Maryland Valisi Larry Hogan’ın aynı hafta sonu CPAC ile cumhurbaşkanlığına aday olmayacaktı. Hogan, GOP’ta açıkça Trump’tan ayrılmayı savunan birkaç sesten biri oldu ve görünüşe göre, kazanması için bir yol olmadığı için aday olmamaya karar vermiş gibi görünüyor.
kaley: Ama Trump’a karşı başkanlığa adaysanız, adamın kendisinden Trump seçmenlerini kazanmayı tam olarak nasıl beklersiniz? Bu meydan okuyanlar, hüsnükuruntu olsa bile başka bir yol olduğunu umuyor olmalılar.
Monica Potts: Ayrıca bunun bir mesele olduğunu hissedip hissetmediklerini de merak ediyorum. Trump’ı düşmanlaştırmamak? Doğrudan Trump’ın peşinden gidiyormuş gibi görünmeden hayranlarını ve onları motive eden fikirleri ve ideolojileri kucaklamanın bir yolunu bulun. Ancak genel olarak Trumpizmin şu anda partinin çekirdeği olduğu konusunda hemfikirim. DeSantis ve diğer adayların çoğu, Trump’ın parti içinde getirdiği veya vurguladığı hiçbir şeye gerçekten meydan okumayacak; 2020 sonrası için en iyi avatarlar olduklarını iddia etmeye çalışacaklar.
nrakich: Evet, iyi bir nokta, Monica. Ve pek çok Cumhuriyetçi buna açık olabilir “Trumpizm eksi Trump” — muhtemelen CPAC’a katılan Cumhuriyetçiler değiller.
Bunu rezil bir şekilde açıkça görebilirsiniz. CPAC saman anketi. CPAC katılımcılarının yüzde 62’si Trump’ın 2024’te Cumhuriyetçi başkan adayı olmasını istediğini söyledi; sadece yüzde 20’si DeSantis’i istediğini söyledi. (Başka hiçbir aday yüzde 5’ten fazlasını alamadı.) Ancak bu, GOP seçmenlerinin gerçek anketlerinin söylediğinden oldukça farklı. son ortalamaya göre ulusal birincil anketlerTrump yalnızca yüzde 47 destekte ve DeSantis yüzde 27’de.
Başka bir deyişle, CPAC’ın bir bütün olarak Cumhuriyetçi Parti’yi temsil etmediğinin gerçek ampirik kanıtı burada.
kaley: Yine de saman anketi, bir bütün olarak Cumhuriyetçi Parti’nin temsilcisi oldu mu? Başlangıçta belirttiğiniz gibi, bazen aşırı sağ hakkında yararlı ipuçları sağlayabilir – örneğin Paul, 2010’da saman anketini kazandı. Tabii ki 2012 parti adayı olmaya devam etmedi, ancak galibiyeti daha sonra bir zafer olarak yorumlandı. çay partisinin alameti ve 2010 ara sınavlarında “kırmızı dalga”.
nrakich: Hayır, her zaman kötüydü! CPAC’ın yaklaşık 50 yıllık tarihinde, CPAC saman anketi (bilimsel bir anket değildir ve muhtemelen “anket” olarak bile adlandırılmaması gerekir) bir sonraki GOP başkan adayını doğru bir şekilde seçti. sadece altı kez. Ve o zamanların beşinde, bir hileydi: Ya yeniden seçilmek için yarışan görevdeki bir Cumhuriyetçi başkan vardı (1984, 2019) ya da CPAC, çekişmeli bir başkanlık ön seçim sezonunda (1980, 2000, 2012) geçiyordu, bu yüzden her şey olduğundan daha netti. her zamanki gibi kim kazanacaktı.
Bu altı kez, neredeyse Paul veya oğlu Senatör Rand Paul’ün CPAC saman anketini (beş) kazandığı kadardır. Ve hala açılışlarını bekliyorum.
kaley: Uyanma karşıtı bir teknoloji girişimcisi ve 2024’te uzun süredir başkan adayı olan Vivek Ramaswamy’nin kendisine söylendiğini iddia ettiğini de belirtmekte fayda var. yolunu ödeyebilirdi daha iyi anket gösterileri için ve CPAC fikri tam olarak çürütmedi. Bu, bunun tam olarak en bilimsel anket olmadığının bir başka kanıtı.
Monica Potts: Sağ! Ve bu yıl, aşırı sağın hala Trump’ı sevmesi şaşırtıcı değildi. CPAC’ta olan hiçbir şey yararlı ya da anlamlı değildi, bu yüzden bu kadar cansız bir olay olmuş olabilir.
nrakich: Ve bu, bitirmek için iyi bir not olan bir soruyu gündeme getiriyor: CPAC şimdi öldü mü? Yoksa sadece bir durgunlukta mı ve küllerinden yeniden doğacak mı?
kaley: Biliyorsun, söylemesi zor. CPAC, yıllar boyunca farklı yinelemelerden geçti, ancak 70’lerde başlatıldı. Bu, asırlık bir siyasi kurum değil. Belki 2024’ten sonra yeniden dönüşecek ya da belki yeni bir şey gelip yerini alacak.
Monica Potts: Evet katılıyorum. Eğer ölürse, yerini yeni bir şey alacaktır.
nrakich: Burada oturmuş CPAC’ı hayal ediyorum canlandırıcı Doctor Who’daki Doktor gibi. Önce Reagan vardı, sonra Paul vardı, sonra Trump vardı… Sırada kim var?