Giorgia Meloni’nin zaferi tam olarak eski faşizme dönüş değil

Eh, başka bir şey değilse, İtalya seçimleri Kraliçe II. Elizabeth’in ölümünün yarattığı yeni sıkıcı haftayı telafi ediyor. İtalya Kardeşleri/Fratelli d’Italia’nın (FDI) %26’lık çarpıcı bir oy oranıyla kazandığı zafer, lideri Giorgia Meloni’yi varsayılan başbakan yaptı. Geri kalanlar, ülkenin sertleşmiş kurumlarını ve ekonomisini yeniden yapılandırmanın bitmeyen ve büyük ölçüde verimsiz sürecini sürdürmek ve onları kapsama alanına getirmek için Avrupa Birliği ile yapılan anlaşmalarda cumhurbaşkanı tarafından atanan teknokratlar olacak, 14 yıl sonra İtalya’nın ilk seçilmiş başbakanı olacak. Almanya, Fransa ve Benelüks ülkeleri.

En son hükümet, o sırada %4 oy alan DYY hariç tüm büyük partileri içeriyordu. Muhabirinizin iki hafta önce belirttiği gibi, DYY, diğer tüm partiler başarısızlığa uğradığı için, anti-politik duruşlarından meşruiyet kazanıyordu.

Hem Lega’dan (eski Kuzey Ligi) sağcı oyları %17’den %9’a, hem de Berlusconi’nin Forza Italia’sı %14’ten %8’e düştü. “Anti-politik” popülist Beş Yıldız Hareketi (5SM) %32’den %15’e çıktı. Demokrat Parti’nin (PD) oyu %19’da değişmeden kalırken, Yeşil-Sol %4, AB yanlısı liberaller %10 ve oranlar %8 oy aldı. Katılım %72’den %60’a düştü.

Haber korkusuzca yapılır.

Katıldığınızda %50 tasarruf edin kriket bugün yıllık üye olarak.

BİZE KATILIN

Bu, sağ oyu %43’e, sol oyu %23’e koyuyor. 5SM’yi ortadan ikiye böldüğünüzde sağ çoğunluk elde ederken, sol zar zor %30’a ulaşıyor. Bu şeytani bir sonuç ve baktığınızda daha da kötüleşiyor. sınıfa göre oylama. İşçiler (bağlantılı grafikte “operai”) %35 ile DYY’ye grup bazında en büyük oyu verdi ve bunların sadece %11’i PD’ye oy verdi. Bu esasen ABD’deki ve başka yerlerdekiyle aynı hikaye – işçiler kararlı bir şekilde solu terk etti. Sağın geri kalanına ve 5SM’ye karşı DYY’ye yönelik aktif tercihleri, DYY’nin oylarının yalnızca karıştırılmış sağ kanat oyları olduğu fikrini yalanlıyor. Değişim gerçektir (aynı zamanda eylemsiz de olsa – katılım işçi ve düşük gelirli gruplarda ekstra düşüktü).

Meloni’nin yaklaşan zaferi seçimden önce pek yorumlanmadı. Şimdi herkesin Katalonya ve İspanya İç Savaşı’na en iyi şekilde saygı duymasını sağladı. Faşistler kapıda! Şehirdeler! Onlar mı? Evet, ama aynı zamanda hayır. Meloni’yi ve DYY’nin karmaşık siyaset karışımını basitçe faşist olarak etiketleme arzusu, net bir düşmana sahip olma ve dağınık ve yenilgiye uğramış liberal ve ilerici güveni yeniden canlandırma arzusudur. Ama aslında, 20. yüzyılın tarihini, bize sunduğu hazır kategorileri yeniden incelememiz ve onları bir mayın tarlasında neredeyse step dansı yapacak şekilde yeniden düşünmemiz gerektiğini ortaya koyuyor.

Meloni’nin DYY’si, II. Dünya Savaşı’ndan sonra faşistler ve diğerleri tarafından kurulan İtalyan Sosyal Hareketi’nin (MSI) halefidir. MSI, faşizmin tarihsel iradenin bir ifadesi olarak keyfi devlet şiddeti kavramını reddetti ve temelini, organik korporatizm kavramını korudu – bir toplumun şimdiye kadar gelenekle birleştirilmiş, şimdi, şimdi ve daha sonra, belirli grupların bir karışımı olduğu şeklindeki anti-liberal fikir. modernite, devlet eylemiyle.

Korporatist hesapta liberalizm, anlamsızlığa ve anomiye yol açar. Sadece grup üyeliği ve o grubun ulus üyeliği yoluyla bireyin hayatı anlam kazanır. Gerçek faşistlerin çoğu çeşitli yasadışı ve karanlık gruplara girdi ve 1970’lerde muhtemelen bir “gerilim stratejisinin” parçası olarak İtalyan devletinin unsurlarının da yardımıyla “kara el” siyasi şiddette patlak verecekti (onların en kötü vahşeti – 1980 Bologna tren istasyonu bombalaması gibi – şimdi genellikle Kızıl Tugay eylemleri olarak yanlış bir şekilde hatırlanıyor).

Etkili Gianfranco Fini liderliğindeki MSI liderliği kesin, rasyonel ve demokratikti ve üyeleri okültistler ve gericilerle dolu bir badem panettonesinden daha çılgındı. Julius Evola ve modernitenin sonunda bir krize gireceğine inanan “gelenekselci” René Guénon’un felsefelerini takip ettiler. O zamana kadar Evola, “kaplana bin” ve kaplan ayrıldığında iktidarı almaya hazır olun tavsiyesinde bulundu. 1945’lerde Guénon’un anti-modern felsefesi Miktarın Hükümdarlığı ve Çağın İşaretleri son derece etkiliydi ve son derece anti-Semitikti.

Meloni’nin tüketimcilik, köleler ve küresel finansal spekülatörlerin ustalığı hakkında YouTube’da çekilen konuşmasında bu şeylerin köpürdüğünü görebilirsiniz. Küresel bir süreci açıklamak için karanlık komplo kavramlarından yararlanarak, sanırım buna “aptalların anti-kapitalizmi” diyebilirsiniz. Ancak bu, savunucuları ve temsilcileri olan küresel bir süreçtir ve AB ulusötesiliğinin bir durgunluk yaratmasına yardımcı olduğu İtalya gibi durgun bir ülkede, diğer tüm açıklamaların veya yaklaşımların tükendiği için artık büyük bir çekiciliği var.

Yani Meloni’nin partisi demokrasiyi askıya alırsa, binlerce kişiyi hapse atarsa ​​ve ölüm mangaları gönderirse, faşizmin geri döndüğü konusunda hemfikir olunacaktır. O zamana kadar, bir dizi ekonomik, kültürel ve politik zeminde güçlü bir çekiciliği olan bir neo-tepki biçimi olarak görülüyordu.

Ama asıl zorluk burada. “Faşizm” kavramının genelleştirilmesi, sürekliliği ve siyasi yelpazedeki yeri hakkında düşünmemize engel olmuştur. Mussolini’nin faşizmi, o zamanlar, emperyalizm sonrası Avrupa’yı örgütleme sorunlarına şiddetli ama kabul edilebilir bir cevap olarak görülüyordu. Şiddetli savurganlığının altında, İngiltere ve Fransa’nın kapitalizm ve bunun sonucunda ortaya çıkan bir devletle elde ettiği ulusal entegrasyonu hızlandırmak için bir teknokrasinin dayatılması vardı. Sağdan ve soldan insanlar, Mussolini ülkeyi çalıştırırken, yeni şehirler kurarken (ve Tanrım, üzgünüm ama tren istasyonları harika), kurumuş sıtma bataklıklarını vs. övmek için sıraya girdi.

Bu tarih hafızada değişiyor çünkü 1938’de faşizmi, sol-sağ siyasi diyaloğunun gerçekten dışında olan bir hareket olan Hitler’in Nazizmine uydurdu. Faşist partisi Yahudilerle dolu olan ve donanması Likud’un öncüsü olan örgütte yüzlerce “revizyonist Siyonist” silahlı mangayı eğiten bir ülkede anti-Semitik yasalar çıkarıldı. Mussolini, İkinci Dünya Savaşı’nda Hitler ile ittifak yaptığında, bu yapıldı. Soykırımcı imhacılığıyla Nazizm, faşizm neyse o oldu.

Bu, İtalyan faşizminin ne olduğu fikrini yumuşatmak değil, başka yerlerde ne kadarının hayatta kaldığını göstermek içindir. Birincisi, faşizmden daha şiddetli şeyler vardı ve bunu örtbas etmek için tarihsel hafıza kullanılıyor. Sol, uzun bir süre bunu Stalinizm ve Leninist Bolşevizm’in şiddetiyle yüzleşmekten kaçınmak için kullandı. Şimdi liberal sağ, herkesin o sırada anladığı şeyi gizlemek için kullanıyor: İngiltere, Fransa ve diğer Avrupa güçlerinin imparatorlukları, İtalya’da faşizm yaratmak gibi, evde parlamenter demokrasi kisvesi altında, dünya ölçeğinde şiddet ve ırkçılığı yürürlüğe koydu. pikeci gibi görünüyorsun.

Cezayir’deki şiddetli baskı, 1943’teki Bengal kıtlığı, Hindistan-Pakistan’ın bölünmesi, İngiliz Kenya’sının toplama kampları – bunların tümü, Mihver güçlerine katılana kadar Mussolini’nin faşizminin (Afrika’daki kendi emperyal maceraları dışında) yaptığı her şeyi cüceleştirdi. Ancak son on yıla kadar, bunların hepsi II. Ama 1930’larda neden insanların faşizm hakkında ahlaki olarak egzersiz yapamadıklarını merak ediyorsanız – savaşmaya gittiklerinde bile – şimdi yaptığımız gibi, bunun nedeni, faşizmin birçok şiddet oyuncusundan biri olduğu bir dünyada olmalarıdır.

Peki ya şimdi? Pekala, “faşizm” terimini salt devlet otoriteryanizmi için kullanmak, demokrasinin kendisinin faşizm olduğu ve nihayetinde mutlu aile, istikrarlı öznellik vb. Ama aynı zamanda, modern toplumlarda, korporatizmle birlikte estetize edilmiş şiddet ve devlet iktidarı kullanımlarında faşistliğin sınırında olarak adlandırılması gereken unsurlar da vardır.

İsrail bugün faşist olmaya en yakın rejim, uzun işgalinde ortaya çıkan revizyonist-faşist mirası, Yahudi devletine bağlılık yeminleri, apartheid iç geçiş sisteminin aşın zulmü, yerleşimcilerin korunan tetikçiliği, istikrarlı yıkım. Sahte mülkiyet yasaları altındaki Filistin mahalleleri ve dünya kameralarına göre, Arap çocukları paçavralar içinde döverken, havalı siyah üniformaları içinde IDF’nin şıklığı.

Ancak Batı Avustralya McGowan hükümeti gibi bir şeye de bakın. Andrews hükümeti yalnızca “kurumsal otoriter” olarak tanımlanabilirken, yetişkin hapishanelerindeki Siyah çocukları, yeni ve kendine özgü süresiz tutukluluk yasaları ile McGowan hükümeti, yüksek bir Siyah faili olan suçlardan bir dizi küçük mahkumiyete sahip sanıkları hedef aldı. oran – gerçekten faşistin dış sınırındadır ve olup bitenlerin dehşetini netleştirmek için bu kelimeye uygulanabilir olması gerekir. ABD’nin hapishane rejimleriyle aynı.

Bunun ötesinde, şiddetin gerçekte nerede olduğuna bakmak zorundasınız. Hiçbir şey, çeşitli biçimleriyle bugün hala devam eden küresel neoliberal “Washington konsensüsü”nün onlarca yıllık ölüm ve sefaletinin bedeline gerçekten eşit olmayacak. Evet, Nazizmin ya da Stalinizmin radikal kötülüğü değil, küresel Güney’in geniş bölgelerinde on yıl boyunca sağlık, eğitim ve kalkınma olasılığının sessiz günlük yıkımı.

Bu da bizi Meloni’ye ve onun zaferine yöneltilen korku dolu yağışında ilginç bir noktaya getiriyor. Yeni argüman, hem zararlı hem de kült olduğu için, küresel tüketimcilik ve finansallaşma hakkındaki herhangi bir tartışmanın Yahudi aleyhtarı olduğu, herhangi bir sınır kavramının ve ailenin sosyal merkeziliğinin faşist olduğu konusunda hemfikir olmamız gerektiği gibi görünüyor. Bu anti-faşizm değildir. Bu, solun sağlamak istemediği bir küreselleşme karşıtlığı isteyenlere karşı, neoliberalizmle barışan ve ittifaka giren bilgi sınıfının seçkin kesimlerinin ilerlemeciliğidir.

Bu öngörülebilir ve bariz bir felaketle sonuçlanacak. İnsanların korumak istediği her şeye “faşizm” diye bağırmak, basitçe, sonunda omuzlarını silkip “Tamam, ben faşistim – ne olmuş yani?” demelerini sağlayacaktır. Böylece faşizmle bozulan sürekliliği eski haline geri getirecek ve hareket yeniden kitle haline gelecektir. Büyüleyici faşizm, bastırılanın ebedi dönüşü, yeni bir şiddet tarihi, sarışın ama kahverengi kökleri ortaya çıkıyor.

Tarih Avrupa’da, gerçekten de dünya çapında tekerrür mü ediyor? Düşüncelerinizi [email protected] adresine yazarak bize bildirin. Lütfen yayınlanmak üzere değerlendirilmek üzere tam adınızı ekleyin. Uzunluk ve netlik için düzenleme hakkımız saklıdır.