Bu serideki önceki makalelere gelince, 1980’den beri asla kulüp seviyesinin ötesine geçmemiş oyunculardan oluşan her NRL kulübü için kaliteli bir takım oluşturmaya çalışacağım. Seçim kriterleri şunlardır:
– Kıdemli düzeyde temsil yok: uluslararasılar, Menşe Eyaleti, XIII Başbakanlar, Şehir vs. Ülke veya Tüm Yıldızlar.
– Mevcut oyuncular hariçtir.
– Oyuncular sadece birinci sınıf maçlarını en çok oynadıkları kulüp için uygundur.
– 1970’ler ve 1980’leri geride bırakan oyuncular için, 1980’den bu yana 30 maç genellikle eleme sınırıdır.
Bu son makalede, Western Reds, South QLD Crushers, Adelaide Rams ve Hunter Mariners oyuncularını birleştireceğim. Bunun bir mücadele olduğunu kabul ediyorum. Bu lanetli kulüplerin çoğu oyuncusu ya eski oyunculardı ya da diğer kulüplerle daha fazla maç oynamıştı. Sonuç olarak, bu takım için yedek kulübesi yok.
Tam geri:
Greg Fleming (Batı Kızılları) (55) 1995-1997. 21 galibiyet 33 mağlubiyet. 16 deneme.
Greg Fleming, Reds için sağlam bir bek, kanat veya stoper olarak üç sezon oynadı. Kulübün dağılmasından sonra, Canterbury ile bir sezon geçirdi ve ardından Londra Broncos ile üç sezon geçirdiği İngiltere’ye gitti. Londra için Fleming, 1999 Challenge Cup’taki son yenilgisinde Leeds’e bir şans verdi.
1997 Süper Lig yılında Fleming, sezonuna ilk 2 raundun her birinde 2 denemeyle başladı.
Kanatlar:
Chris Ryan (Batı Kızılları) (58) 1995-1997. 23 galibiyet 34 mağlubiyet. 21 dener 63 gol.
Chris Ryan, 1995’te Reds’e katılmadan önce Manly ile üç sezon geçirdi. Muhtemelen kulübün en güvenilir oyuncusuydu. Ryan’ın 24 denemesi, 70 golü ve tüm müsabakalardaki 236 puanı Batı Kırmızıları için rekor. Ayrıca 1995 yılında 136 puanla bir sezonda puan rekoru kırdı.
Reds’ten ayrıldıktan sonra Ryan, iki yıl boyunca Londra Broncos’ta Fleming’e katıldı ve 1999 Challenge Cup finalinde de yer aldı.
Manly’deyken Ryan, 1993 ve 1994’te Broncos’a iki final mağlubiyetinde yer aldı. Ancak Ryan her iki maçta da bir gol attı.
Jason Hudson (SQ Kırıcılar) (39) 1996-1997. 5 galibiyet 34 mağlubiyet. 11 dener 3 gol.
South QLD Crushers oyuncularımızdan ilki Jason Hudson. Hudson, kariyerine 1993 yılında Cronulla ile başladı ve sonraki iki sezonunu Roosters ile geçirdi. 1996 yılında Crushers ile sözleşme imzaladı ve kulüpte iki sezon oynadı. Kırıcılar ezildikten sonra, Hudson Gold Coast ile bir sezon geçirdi. Daha sonra Balmain’e taşındı ve Wests Tigers olduklarında kaldı, ancak her iki kulüp için de birinci sınıf oynamadı. Hudson, altı kulüpte 98 birinci sınıf oyunla bitirdi – gerçek bir kalfa.
Hudson’ın 11 denemesi Crushers için bir rekor ve kulüpteki çoğu maçta üçüncü sırada yer alıyor. Hem Crushers hem de Gold Coast Chargers için son maçlarda oynayarak tarihte temiz bir yer tutuyor.
Merkezler:
David Krause (SQ Kırıcılar) (23) 1995-1996. 6 galibiyet 16 mağlubiyet. 10 deneme.
David Krause, 1995’te Crushers için 21 maç oynadı ve 9 gol attı, ancak 1996’da sadece iki kez forma giydi. Bu takımdaki birçok kişi gibi Krause de İngiltere’ye gitti ve birkaç yıl Londra Broncos’ta oynadı.
Emekliliğinde Krause, Lismore’da Marist Brothers Rams’ı çalıştırdı ve Brisbane’de Easts Tigers için koçluk yaptı.
Chris Dever (Batı Kızılları) (24) 1995-1997. 11 galibiyet 12 mağlubiyet. 1 deneyin.
Reds’e geri dönersek, Newcastle’daki alt derecelerden ayrıldıktan sonra kulüp için üç sezonda da yer alan Chris Dever var. Bir kanat oyuncusu veya stoper olmasına rağmen, Dever kariyerinde sadece bir kez Kırmızılar için geçti.
Dever, Reds NRL’den çıkarıldıktan sonra birinci sınıfta daha fazla görünmedi, ancak Batı Avustralya’da kaldı ve WA ragbi ligi için önemli bir antrenör, yönetici ve savunucu oldu. 1951’den beri Perth ragbi liginin bir parçası olan North Beach Sea Eagles kulübünün başkanıdır. Dever ayrıca, NRL’deki bir WA kulübüne yeniden girmeye çalışmakla çok ilgilendi, buna diriltilmiş bir Reds’e koçluk yapmak da dahildir. 2000’lerde Jim Beam kupası.
Beş sekizde:
Tim Horan (Batı Kızılları) (29) 1995-1997. 13 galibiyet 16 mağlubiyet. 7 deneme 1 FG.
Batılı Kızılların bu takımdaki hakimiyetini sürdürürken, daha az ünlü olan Tim Horan’a sahibiz. Horan, Güney Sidney formasıyla üç sezonda 17 maç oynadı ve kendisini zirvede tutmadı. Daha sonra Reds’e gitti ve 1995’te ilk maçlarında bir deneme puanı da dahil olmak üzere başarılı bir yıl geçirdi. O yıl 19 maçtan sonra Horan bir sezonda bir daha asla 10’a ulaşamadı.
Reds kapandıktan sonra Horan, Illawarra için bir sezon oynadı, ancak yalnızca birkaç birinci sınıf maçında yer aldı ve 1999’da birleştirilmiş kulübün bir parçası olmaya davet edilmedi.
Yarım:
Matthew Rodwell (Batı Kızılları) (57) 1995-1997. 22 galibiyet 34 mağlubiyet. 14 deneme.
Newcastle’dan Matthew Rodwell kaliteli bir oyuncuydu, 1992’de yarışmanın Yılın Çaylağı ödülünü kazandı ve kulübün ilk final serisinde oynadı. Johns erkeklerinin ortaya çıkmasından sonra 1994’te yedek sınıfta bir sezon geçirmeden önce Knights için yaklaşık 50 oyun oynadı.
Rodwell, Reds’e katıldı ve kulübü üç sezon boyunca sağlam bir şekilde yönlendirdi. Kulüp kapandıktan sonra, Rodwell her iki sezonu da St George ve Penrith’te geçirdi ve her ikisini de final serisine yönlendirdi.
Rodwell, İngiltere’de Warrington’a kaptanlık yaparak son bir sezon geçirmeye gitti, bundan nefret etti ve eve döndü. O zamandan beri, Rugby Ligi Oyuncuları Derneği başkanlığı da dahil olmak üzere, ragbi liginde üst düzey idari roller üstlendi.
Rodwell ayrıca 1993 yılında Yılın Cleo Lisans Derecesi ile onurlandırıldı.
Kilit:
Darrien Doherty (Hunter Mariners / Adelaide Rams) (30) 1997-1998. 10 galibiyet 20 mağlubiyet. 1 deneyin.
Penrith, Wests, Canterbury, Illawarra, Hunter Mariners, Adelaide Rams ve North QLD olmak üzere rekor yedi kulüpte oynayan Darien Doherty gerçek bir ragbi ligi gezginidir.
Doherty’nin oynadığı maçlar açısından en verimli yılları, Illawarra, Hunter ve Adelaide için 50 maçta yer aldığı 1996 ve 1998 yılları arasındaydı. Bu, 1997’de Mariners tarafından Brisbane’e kaybedilen talihsiz Super League World Club Challenge’ın büyük finalinde bir görünüm içeriyordu.
İkinci sıra:
Jon Grieve (Batı Kızılları) (30) 1995-1997. 17 galibiyet 12 mağlubiyet. 4 deneme
Bu takıma iki nedenden dolayı hakim olan Kırmızılara geri dönelim: Birincisi, diğerlerine kıyasla ek bir sezon oynadılar ve ikincisi, hiçbir yere gitmeyen daha ortalama oyunculara sahipken, diğer mahkum kadrolar ya kullanımlarını yitirmiş gazilerle doldu. tarihe göre veya başka yerlerde daha iyi şeylere giden gelecek vaat eden gençler.
Jon Grieve, Manly için birinci sınıfın kenarlarında üç sezon oynadı, ardından 1995’te Reds’e katıldı ve orada da aynısını yaptı. Arada Grieve İngiltere’ye gitti ve 1993/94 Şampiyonasında Widnes için oynadı.
Grieve aslında Batı Avustralyalı bir gençti, ragbi ligini diğerlerinin yanı sıra Bryson, Bronx ve Luke Goodwin ve Cory Paterson’ı da üreten bir kulüp olan South Perth Lions ile öğrenmişti.
Kahretsin! Steele Retchless İngiliz Süper Ligi efsanesi ABD için dört test yaptı. Bu yüzden şuna dönmeliyim:
Jeff Wittenberg (SQ Kırıcılar) (19) 1995-1996. 3 galibiyet 16 mağlubiyet. 1 deneyin.
Ünlü uluslararası oyuncu John Wittenberg’in oğlu Jeff, Brisbane’de Wynnum Manly için oynadı ve daha sonra 1995’te Crushers’a katılmadan önce bir kez St George’da göründü. İki sezonda yaklaşık 20 maç oynadı. Crusher’lardan sonra İngiltere’ye taşındı ve Bradford, Huddersfield, Sheffield ve Batley’de hem Süper Lig hem de 2. Emekliliğinde İngiltere’de kaldı ve yerel bir kızla evlendi.
Wittenberg, Crushers’ın ilk maçında Canberra’ya karşı oynadı ve burada birinci sınıfa hoş geldin diye Ricky Stuart’tan kafasına bir ön kol kopardı.
aksesuarlar:
Anthony Bella (SQ Kırıcılar) (25) 1995-1997. 5 galibiyet 19 mağlubiyet. 1 deneyin.
Martin’in kardeşi Anthony Bella, Mackay’dan indikten sonra Crusers’ın ilk ve son maçlarında oynadı. Bella hiçbir zaman birinci sınıf bir puan alamadı ve üç sezonda çoğunlukla yedek kulübesinden olmak üzere 25 maç oynadı.
Bella’nın bildiği futbol, diğer kardeşi Robert ile de birinci sınıf lig oynuyor, kızı Lauren ise Gold Coast Suns AFLW tarafı tarafından draft edildi ve yeğeni QCup’ta Ipswich Jets için oynadı.
Brett Goldspink (Batı Kırmızıları) (26) 1995-1996. 10 galibiyet 16 mağlubiyet.
Brett Goldspink 1992 ve 1993 sezonlarını Illawarra Steelers ile birinci sınıfın kenarlarında geçirdi. 1994’te South Sydney’e katıldı ve 20 maç oynayarak iyi bir sezon geçirdi. Bu, Goldspink’in Western Reds tarafından alınmasına yol açtı ve sonraki iki sezonda 26 maç oynadı.
Goldspink daha sonra İngiltere’ye gitti ve Oldham, St Helens, Wigan ve Halifax için Süper Lig’de 6 sezon oynayarak çok daha kayda değer bir kariyere sahip oldu. Daha sonra ormana geri döndü ve Tumut’u 2003’te Grup Dokuz birinciliğine götürdü. 2012 gibi geç bir tarihte Goldspink’in Perth’de yaşamasına rağmen Tumbarumba için sahaya dönmek için düzenli olarak seyahat ettiği kaydedildi.
Fahişe:
Matthew Fuller (Batı Kızılları) (59) 1995-1997. 24 galibiyet 34 mağlubiyet. 14 deneme 1 FG.
Matt ‘Sheep’ Fuller, Batı Sidney’deki bir karavanda 14 yaşında tek başına yaşamaktan, 1990’larda beş farklı kulüpte 100’den fazla NRL maçı oynamak için doğdu. Fuller’ın, onu o karavandan çıkaran, ona bir okul bursu ayarlayan ve Fuller’ı iki yıl boyunca kendi evinde karşılayan Reds’teki nihai koçu Peter Mullholland tarafından nasıl keşfedildiğine dair yürek ısıtan bir hikayesi var.
Fuller, birinci sınıf kariyerine 1989-1990 yılları arasında Canterbury için yedek kulübesinde yarım düzine maçta forma giyerek başladı, ardından 1992’de St George’da bir yıl geçirdi, ancak yine yedek kulübesinden sadece birkaç kez çıktı. Canterbury’deki ilk çıkışında, o gün üç sınıfta da oynadı (şimdi bir oyuncunun bunu yaptığını hayal edin) ve sorunları için bir park cezası aldı. 1993’te Fuller, birinci sınıfta birlikte sadece bir maç oynamalarına rağmen, Souths’taki kardeşi Paul’e katıldı. Fuller’ın 15 maçı fark edilmeye başlaması için yeterliydi ve Wakefield Trinity ile bir sezon için İngiltere’ye çekildi.
Daha sonra akıl hocası Mullholland tarafından 1995’te Western Reds için alındı ve başarılı bir üç yıllık görev süresine yöneldi, çoğunlukla başlangıç fahişesi olarak 59 maç oynadı ve kulübün en iyi oyuncularından biri oldu. World Club Challenge da dahil olmak üzere 65 maçı kulüp için bir rekor.
Reds’in ölümünden sonra Fuller, bu kez kulübün kaptanı olarak Wakefield Trinity’ye döndü ve Premiership Büyük Finalini kazanmaya ve Süper Lig’e yükselmeye yardımcı oldu. Fuller daha sonra 1999’da Batı Banliyöleri ile tekrar ortaya çıktı ve burada çoğunlukla ikinci sırada 21 maç oynadı ve kulübün son bağımsız fikstüründe yer aldı.
Emekli olduğunda, Fuller Batı Avustralya’ya döndü ve bir fitness işi kurdu ve ragbi ligi şehre geldiğinde bir yorumcu olarak Perth radyosunda. Kızına Trinity adını verirken İngiltere’de geçirdiği zamandan keyif almış olmalı. Fuller her yıl Telethon Perth için para toplamak için 24 saatlik bir fitness yarışmasına katılıyor ve 1 milyon doların üzerinde para topladı.
Bir dahaki sefere, Temsilci Olmayan Oyuncuların En İyisini üretmek için tüm bu takımları gözden geçireceğim. Sonunda The Roar’dan da olsa hak ettikleri formayı alacaklar. Ayrıca temsili olmayan en güçlü oyuncuları hangi kulübün ürettiğine karar vereceğim.