Dodgers Pazar günü kazandı. Bu gerçekten haber değil, bunu çok yapıyorlar. Miami Marlins’i yenmek de gerçekten bir kutlama nedeni değil, çünkü bir başarıdan çok bir işlev. Yine de, uzaklaşın ve Dodgers’ın başardıkları oldukça şaşırtıcı.
Bu, Dodgers’ın 125 maç arasından sezonun 87. galibiyeti oldu. Galibiyet yüzdeleri .696. 112 galibiyet peşindeler. Son beş tam sezonda dördüncü 100+ galibiyet sezonu olacak (şu anda 2020 sezonunu bir kutuda atıyoruz, ancak buna geri döneceğiz). Hatta 104 galibiyete ulaşsalar bile, son beş sezonun bir sezonu için .640 galibiyet yüzdesiyle dördüncü sezonları olacak. Oldukça basit, bu modern çağda hiç yapılmadı.
30’ların sonlarında Yankees yaptı. Ancak 1930’ların sonlarında beyzbol, yarım ayak eksik ve tüketimli adamlarla çevrili bir çift yıldızdı. Ve tabii ki Jackie Robinson henüz oyunu entegre etmemişti. 40’lı yılların başındaki “Gashouse Gang” Kardinalleri üç düz .640 sezona sahipti, ancak yine 1940’lardı. Her ligde orklara benzeyen adamlarla dolu sekiz takım vardı (Urukai değil, küçük olanlar). Sürekli sarhoş olan orklar.
Yarım yüzyılı aşkın süredir bu düzeyde bir hakimiyet görmemiştik. Ve beyzbol, çok daha büyük ve daha stresli ve yorucu seyahatleri, çok daha büyük oyuncu havuzu ve elbette oyuncuların genel kalitesi ile şimdi göründüğü gibi değil. Ve Dodgers, sırf kendilerini eğlendirmek için rutin olarak tüm bunların üzerine işiyor.
Kesinlikle, oyunun gerektirdiği şeyde, yani oyuncu geliştirmede herkesten daha iyiler. Tanklara ihtiyaç duymadılar ve yine de bir sonraki kıç tekmeleyici olağanüstü ile ortaya çıkmaya devam ediyorlar. Cody Bellinger gibi eski bir MVP’nin Yokozuna gibi boğmaca minderinde oturmasına ve zar zor gözünü kırpmasına izin verebilirler. Gavin Lux ya da Julio Urias ya da Tony Gonsolin getirilir ve ayaklarını beyzbolun kıçına yanlamasına sokar. Tyler Anderson ya da Justin Turner ya da Max Muncy beyzbol çöplüğünden kazınır ve ligin en iyisi olarak rehabilite edilir. Ve hala Mookie Betts veya Trea Turner ile takas yapmak için yeterli rezervleri var.
G/O Media komisyon alabilir
Ve elbette, sürekli daktilo verdikleri Padres dışında tek takım onlar. – Betts’i etrafta tutmak veya Freddie Freeman’ı batıya çekmek için çek defterini açmaya istekli.
Diğer Yankees takımları ve hatta 90’ların Cesurları ile birlikte hatırlanmamalarının bir nedeni de bu. Kimsenin yaklaşamayacağı bir finansal avantaja sahip oldukları görülecektir, diğer sahipler kalem sahiplerinin bunu bu şekilde kaydetmelerini sağlayacaktır. Red Sox onları kovalayana kadar gün içinde Yankees için aynıydı.
Tabii ki, Dodgers’ın mirasının üzerinde asılı kalan bok bulutu, 2020 sezonunda gelen ve diğer sezonlarla aynı şekilde görülmesi zor olan tek World Series unvanıdır. Oynadıkları oyun denizinde zar zor bir dalgalanma olan bir örneklem boyutunda gelen playoff başarısızlıkları, bu Ekim ayında düzeltmezlerse, belki o zaman bile değil.
162 sezonluk bir sezonda oynayabileceğiniz küçük faktörler, beş veya yedi maça, hatta bazen bunun içinde bir maça indiğinde çok daha önemlidir. Oyunun gördüğü en görkemli şekilde hile yapan bir takıma karşı koşabilirsiniz (belki). Veya 108 galibiyetlik bir rakip. Yoksa herkes zarar görür. Ya da takımlar, sadece en iyi beş atıcısını atmak için izin günleri büfesiyle kısa bir seride kendilerini değiştirebilirler, bu da onları normal sezonda oldukları daha mütevazı bir takım yerine 110 galibiyet kalibreli bir takım haline getirir. Dodgers, gelişmiş bir versiyon olmak için aynı şekilde kendilerini geliştiremezler. Altı ay boyunca geliştirilmiş versiyonlardır. Her şaşırtıcı Dave Roberts kararı, bir Temmuz gecesi olmayacak şekilde playofflarda önemlidir.
Bildiğimiz kadarıyla beyzboldaki en büyük canavarı yarattılar (tabii ki tam anlamıyla Trevor Bauer ile imzalanması durumunda). Ve bunu, takımlarının neden aynı şeyi yapmadığını araştırmamak için, çoğu kişinin fark etmek istediğinden çok daha organik bir şekilde yaptılar (sadece isteseler de çoğu kişinin ulaşabileceği bir yerde).
Belki de Dodgers’ın temizleyemediği leke budur, aynı düzlemde olmak için son adımı atmayı bile istemeyen veya atmaya istekli olmayan çok sayıda takımı içeren bir beyzbol çağına hükmettikleri bir lekedir. onlar gibi. Dodgers’ın bağırsaklarında ziyafet çekmesi için bir sürü kadavra var. Ve sadece onların gözlerinin içine bakmak isteyen ve asla bir iki sezondan fazla olmayan ender düşmanlar. Cubs, Nationals, Red Sox, bir noktada Dodgers’ı yendi. Hepsi kısa bir süre sonra arka plana kayboldu. Çatı katında sadece benzer bir geliştirme sistemine sahip Astro’lar kalıyor ve hala herhangi bir serbest oyuncuyu serbest bırakmaktan çok mutlular.
Belki de Dodgers’ı devam ettiren, bir Dünya Serisinden başka bir şeyin eksikliğidir, ancak kişi bunu nakit olarak almayacakları ve diğerleri gibi vızıltıdan kurtulamayacakları hissine kapılır. Dodgers’ın herkesten daha fazla kazandığı yüzlerce denizde şurada burada bir oyun onları tanımlayacaktır.
Adil görünmüyor ama kimse beyzbolun adil olması gerektiğini söylemedi. Aslında asıl mesele onun adaletsizliğidir.
Bir Riqui Puig meze
LA Galaxy’den Riqui Puig ve daha geniş resimde imzasının MLS için ne anlama geldiği hakkında daha fazla bilgiye sahip olacağım, ancak belki de sizi heyecanlandırmak için burada yapabileceği türden bir pas var, görünüşe göre Devrim’in savunmasında bir solucan deliği buluyor:
Sesi açarsanız Devirlerin cırt cırt gibi açıldığını duyabilirsiniz.