2015’te Yeni Zelanda, muhtemelen bir Dünya Kupası için bir araya getirilmiş en iyi ragbi takımına sahipti, ancak 2003’ten bu yana iç standartlardaki yavaş düşüş, 2016’dan beri sahada kendini gösteriyor.
2015 yılında Charles Piutau, 2016 Süper Rugby sezonundan sonra Ulster’a gideceğini açıkladı. Yeni Zelanda Rugby şefleri hemen yanıt verdi. Bir sözleşme uzatmayı kabul etmediler ve Piutau bir kulüp bulmak için çabalıyor. Yeni Zelanda ragbisinden ve All Blacks’ten etkili bir şekilde kovuldu.
Yedi yıl sonra, İrlanda serisi sırasında Karl Tu’inukuafe Yeni Zelanda için oynadı ve ardından Montpellier’e katıldı. Yeni Zelanda Rugby’si gideceğinin farkındaydı ama oynaması için ona ihtiyacı vardı. Patrick Tuipulotu, Japonya’dan yeni döndükten sonra doğrudan Yeni Zelanda kadrosuna geri döndü.
Bu oyuncular düşüşün nedeni değildi, onlar sadece onun kişileştirilmesiydi – aslında düşüş, All Blacks, Super Rugby ve NPC seviyelerinde yıllarca oyuncu kaybetmeye kadardı. Sebepler, dört oyuncunun Yeni Zelanda’dan Avrupa’ya hareketiyle kişiselleştirilebilir.
Andrew Mehrtens Güney Afrika’da doğdu ama hayatının çoğunu Yeni Zelanda’da geçirdi. Baştan sona bir Yeni Zelandalıydı. AB’deki 2003 Kolpak kararına göre, Güney Afrika pasaportu olsaydı, AB vatandaşı gibi muamele görebilirdi.
Dan Carter tarafından geçilmesi nedeniyle 2004 yılında All Blacks ile bitirdi. Kariyerinin geri kalanında sadece Super Rugby ve NPC ile Avrupa’ya gitti. Mehrtens gibi oyuncular, kontrolleri dışında olduğu için NZRU’nun hatası değil.
Mehrtens, 32 yaşında olmasına rağmen, zengin sahiplerinin kulüplerine katılması için kendisine bir kral fidyesi ödeyeceğini gördü. Avrupa’da sekiz yıl oynadı ve 40 yaşında bitirdi. Banka bakiyesi de önemli ölçüde büyümüştü.
Diğer birçok eski All Blacks, pasaport seçeneklerini kullanarak ve bir proje kulübü ile imzalayarak onu takip etti. Bu transferler, bu kulüpler için niyet beyanlarıydı.
Bu oyuncular oyun süresinden fazlasını getirdi. Takıma kazandırmak için çok fazla deneyim getirdiler, standartları yükselttiler ve kulüplerinin Yeni Zelandalı oyuncularını değil genç oyuncularını geliştirdiler.
Dougie Howlett farklı bir durumdu. Emekli bir All Black değildi. Halen şu anki forma sahibi ve en iyi Süper Rugby oyuncusuydu. 2007 Dünya Kupası’ndaki üç maçında altı deneme yaparak, onu turnuva için Yeni Zelanda’nın en yüksek deneme skorcusu ve ülkesi için rekor deneme skorcusu yaptı, hala elinde olan bir rekor.
2008 Süper Rugby sezonunda Blues’a seçilmedi çünkü 2011 Dünya Kupası’na katılmayacaktı. Yeni Zelanda Rugby’si, kaynakların en iyi başka yerde harcandığını kabul etti.
İşsiz, 2008’de Avrupa’nın en iyi takımlarından biri olan Münster’de yeni bir kulüp buldu. Beş yıl boyunca onlar için oynadı ve bir Şampiyonlar Kupası kazandı. Avrupa kulüplerinin 23. maç gününde sadece iki yabancı pozisyonu var. Güney Afrika ve Pasifik Adaları’ndan gelen Kolpak oyuncuları yabancı sayılmadığından, bu noktalar All Blacks ve Wallabies tarafından alındı. 38 kulüpte 76 yabancı nokta olduğu göz önüne alındığında, neredeyse tüm Siyahlar ve Wallabies’in alışveriş listesinde olması şaşırtıcı değil.
Sonny Bill Williams, muhtemelen ticari değer açısından Jonah Lomu’dan bu yana en büyük Yeni Zelanda oyuncusuydu. Bu, birlik için yeni olan Yeni Zelanda Rugby’sinin değil, onun gücü elinde tuttuğu anlamına geliyordu.
2014 ve 2015’te Charles Piutau ve Williams’ın zıt bir muamelesi vardı. 2014 yılında Williams, ragbi ligi sezonunu bitirdikten sonra iki NPC maçı oynadı. Bu, daha önce birkaç ay önce açıklanandan bir yıl önceydi. Bunun basit nedeni, Yeni Zelanda Rugby’sinin Williams ile kadroda daha fazla para kazanmasıydı. Yeni başlayan All Blacks oyuncusu Piutau, hiçbir ticari güç sağlamadığı için 2015 Dünya Kupası’na alınmadı.
Williams üç Dünya Kupası kadrosunda, bir Lions serisi kadrosunda ve bir Olimpiyat yedili takımındaydı, ancak Süper Rugby oyuncusu değil, Tamamen Siyah olmak için işe alınan ilk All Blacks’ten biriydi. Yeni Zelanda Rugby’si, Super Rugby’ye veya NPC’ye katılımı, kutuları işaretlemek dışında gerçekten umursamadı.
2008’den 2019’a kadar olası 11 sezonun altısını Super Rugby’de geçirdi. Bu süre içinde iki sezon Fransa’da, bir sezon Japonya’da, iki sezon ligde, bir yıl yediler ve yedi boks maçıyla geçirdi – tipik bir All Blacks kariyeri değil.
Onun sayesinde, izin artık çoğu All Blacks’e start veriyor. Ayrıca, yüzü kurtarmak için bir NPC oyunu oynamanın artık ortadan kalktığı Patrick Tuipulotu kuralımız da var. Daha az Test standardı ve eski Test oyuncusu ile Süper Rugby takımlarının ortalama yaşı azaldı.
Dünya Kupası oyuncuları artık Super Rugby’den kalıcı olarak veya izinli olarak ayrılmayı planlıyor. Süper Rugby’de ortalama başlama yaşı düşüyor. Yeni Zelanda takımları için 2012’de 25.09, 2016’da 24.74 ve 2020’de 24.52 yaşındaydı.
Sonny Bill Williams (Fotoğraf: Alex Pantling/Getty Images)
Son olarak, Süper Rugby’ye girmek için mücadele eden NPC oyuncuları var. Ne de olsa, her ülkede sadece beş takım ve bu takımlara bağlı en fazla 200 oyuncu var. Yeni Zelanda ve Avustralya’nın mükemmel yolları olsa bile, belirli oyuncu türlerini tercih eden ulusal kurulumlar nedeniyle oyuncular kaybolacaktı. Sınırlı kaynakları var ve ikinci seviyeleri yarı profesyonel veya çok düşük ücretli profesyoneller. Üç yıl içinde NPC oyuncu kadrosundan Fransız uluslararasına geçen Küçük Uini Atonio bunu en iyi şekilde gösteriyor.
2011 yılında, gevşek bir pervane parçası olan 21 yaşındaki Uini Atonio, iki yıl sonra Counties Manukau tarafından serbest bırakıldı. Onu tanıyanlar için, Süper Rugby tarzı bir oyuncu değil, bu yüzden NPC olan eleme sürecinden geçmesi pek mümkün değildi. Kendi sözleriyle, hayattan mutluydu, bir rugby oyuncusu ve bir peyzaj bahçıvanı olarak çifte iş yapıyordu. Ama bir kez kesildiğinde, bir ragbi oyuncusu olmak ya da hayallerinden vazgeçmek istiyorsa ciddi bir şekilde bakmak zorundaydı.
La Rochelle, daha sonra Pro D2’de, onu tam zamanlı bir profesyonel olarak imzaladı. 2014’teki Kasım Testlerinde, ihtisasını tamamlamayı bekleyerek Fransa’daki ilk çıkışını yaptı. Bunun için olmasa bile Test seviyesini daha erken yapmış olabilir. Kasım 2021’de her Yeni Zelandalı birinin gitmesine izin verdiklerini biliyordu.
Ortalama bir gorilden daha uzun ve daha ağır olan adamın bunu başarması şaşırtıcı olmayabilir. Jerome Kaino’dan daha uzun ve 30 kilo daha ağırdı. Ancak, çoğunlukla finansal veya oyun tarzı nedenleriyle NPC veya Avustralya kulüplerinde takılmayan birçok çocuk var. Dupont, Pro D2’den düşme nedeniyle akademisi Auch’ta kapandığında profesyonellikte yaptı. Seçebileceği 30 akademi daha vardı. Daha yakın olan Toulouse için yeterince iyi olmadığı için Castres’e imza attı. Ayrıca kulüp tarafından finansal olarak tam olarak desteklendi ve birinci takım ragbisine giden net bir yol vardı.
Connacht, orta masa URC ekibidir. Güney Afrikalılara karşı oynadıkları dört maçın üçünü kazandılar ve Şampiyonlar Kupası’nda son 16’ya kaldılar. Super Rugby takımlarından Bundee Aki, Mack Hansen ve yeni sezon itibariyle Byron Ralston’ı çalan takım olarak anılacaklar. Ama aynı zamanda Leva Fifita, Dominic Robertson-McCoy, Jarrad Butler, Shamus Hurley-Langton, John Porch ve Finlay Bealham da var. Bunların hepsi Süper Rugby’nin altındaki seviyeden alındı. Tüm bu oyuncular artık Connachts’a girecek kadar iyi oldukları için Süper Rugby takımlarına gireceklerdi. Haçlıları onlar yapamayabilirler ama başkalarını yapabilirlerdi. Bu, Connacht’ın Super Rugby’den sadece üç oyuncu almadığı, üçü şu anda uluslararası olan dokuz oyuncu aldığı anlamına geliyor.
Süper 12’lerin en dengelisi olarak, Yeni Zelanda’nın belirli bir seviyede sahip olduğu her beş oyuncu için, Güney Afrika’nın dört oyuncusu ve Avustralya’nın üç oyuncusu var. Yeni Zelanda, NPC seviyesi ve üstü için yeterince iyi 500 oyuncu üretiyorsa, Güney Afrika’da 400 oyuncu ve Avustralya’da 300 oyuncu var.
Ülkeler, 2011’deki genişlemede beş takıma yayılmış yalnızca 200 Süper Rugby alanına oyuncu sığdırabildiklerinden, Yeni Zelanda Super Rugby’de yüzde 40, Güney Afrika yüzde 50 ve Avustralya’da yüzde 66’yı barındırabilir. Dışarı çıkmak için fazla oyuncu gerekiyordu.
Oyuncular, belirtilen nedenlerle her yaştan her seviyeden ayrıldığına göre, daha zayıf oyuncuların Test ragbi, Süper Rugby ve NPC’ye alınması gerekiyor. Yerler için daha zayıf rekabet ile daha zayıf oyuncular da üretir. Yeni Zelanda Rugby’sinin sistemden ayrılan oyuncuları bir kenara bırakmasıyla birlikte, birçok genç oyuncu yaklaşık 20 yaşında iki seçenekle karşı karşıya kalıyor, bunlar profesyonel olmak veya Yeni Zelanda’da kalmak.