Harmony: The Fall of Reverie spot ışıkları Don’t Nod’un seçim mekaniği

Don’t Nod Games, en çok seçim odaklı macera oyunlarıyla tanınır — Hayat gariptir, Vampyr ve Tell Me Why’ın hepsinde oyuncu yapımı seçenekler bulunur. Oyuncuların unvanlarından beklediği bir şey haline geldi. Stüdyonun son oyunu Harmony: The Fall of Reverie, bu seçimleri ön plana çıkarıyor.

Ön izlemede oyunun bir kısmını oynama şansımız oldu. Karara dayalı mekanik, ilginç görseller ve iyi bir hikaye ile zenginleştirilmiştir.

Harmony, Brittle adlı bir boyutta Dünya benzeri bir dünyada yaşayan Polly adında bir kadını takip ediyor. Bir gün annesinden ve çocukluk evinden, Reverie adı verilen başka bir boyuta taşınır. Orada, Özlemler adı verilen tanrı benzeri kişileştirmelerle tanışır. Aslında, durugörü güçleriyle iki alem arasındaki dengeyi yeniden sağlayabilen tek kişinin tanrıça Harmony olduğunu öğrenir.

Oyun iç içe geçmiş iki hikayeyi takip ediyor: Harmony’nin Aspirasyonları güçlendirme ve çürüyen Reverie’yi kurtarma çabaları ve Polly’nin annesini bulma ve Brittle’ı sömüren şeytani mega şirketi araştırma girişimleri. Yaptığı her seçim, her iki dünyayı da etkiler ve güç dengesini belirli İstekler lehine değiştirir. Eninde sonunda, Polly/Harmony her iki dünyanın da kaderine ve onları kimin kontrol edeceğine karar verecek.

Hikaye ve karakter tasarımı, Harmony’nin öne çıkan özellikleridir. Karakterlerin her birinin ayrı bir görünümü var. Aspirasyonlar parlak ve stilize görünürken, insanlar daha gerçekçi bir havaya sahip. Reverie ve Brittle bu hikaye için güzel ortamlar. Reverie’nin dünya dışı fiziği, Brittle’ın kentsel çürümesiyle çelişir.

Hikaye ilgi çekici – ironik bir şekilde, oyuncu karakterinin öngörüsüne rağmen vuruşlarını tahmin edemedim.

Karar yorgunluğu

Oyunculardan hikayeyi değiştiren kararlar almalarını istemek, takaslarla birlikte gelir. Oyuncular, seçimlerinin anlatıyı nasıl etkileyeceğinden tam olarak emin değiller. Oyunun başlarında yaptığınız bir seçim, oyun sonu seçeneklerinizi belirleyebilir. Geri dönüşü olmayan bir noktaya ulaşana kadar bunu bilmenin bir yolu yok ki bu sinir bozucu olabilir. Öte yandan bu, oyuna tekrar oynanabilirlik katar ve seçimlerin organik hissettirmesini sağlar.

Harmony ise seçimleri mutlak şeffaflıkla sunar. Augury size seçiminizin hangi sonuçları etkileyeceğini, kimin fayda sağlayacağını ve olası sonuçları gösterir. Seçimlerinizin her bir Özlem ile kaç “puan” kazandığını ve istediğiniz sonlara ulaşmak için bu puanlardan kaç tanesine ihtiyacınız olacağını gösterir.

Seçimlerinizin sonuçlarını görmek ne kadar canlandırıcı olsa da, gerçek bir oyun yerine bir oyun tasarım belgesine bakıyormuşsunuz hissini üzerinizden atmak zor. Augury, özellikle hikaye ve seçimler daha karmaşık hale geldikçe, kelimenin tam anlamıyla süslü bir Sicim tahtası gibi görünüyor. Evet, sizi pek çok varsayımdan kurtarır, ancak aynı zamanda biraz klinik hissettirir. Önceki Don’t Nod oyunlarında sevdiğiniz şey, seçimlerinizin nasıl çalıştığının ardındaki gizemse, Harmony kendini boş hissedebilir.

Ayrıca, Aspirasyonların Augury seçimlerine yanıt verme biçimleri, oyuncuyla etkileşim biçimlerinden farklı hissettiriyor. Örneğin, Özlemlerin çoğu, durumlarını Harmony’ye (hikaye içi) basit bir şekilde sunar ve en azından ilk başta, onların yollarını takip etmezseniz sizi kıskanmazlar. Ancak, Augury içinde, onların istediği gibi bir seçim yapmazsanız, pasif-agresif hale gelirler ve sinirli görünürler. Garip bir şekilde iki yüzlü görünmelerine neden oluyor.

Harmony: The Fall of Reverie, 8 Haziran’da PlayStation 5, Xbox Series X|S, Switch ve PC’de çıkıyor.