Geçen Kasım ayında ChatGPT’nin piyasaya sürülmesinden bu yana, teknoloji tartışmalarının tüm havasını aldı. Bu haklı olabilir—bazı açılardan, büyük dil modelleri, PC’den bu yana bilgi işlemde ileriye doğru atılan en büyük adımı temsil ediyor. Ancak hangi konuların hak ettikleri ilgiyi görmediğini merak etmeme neden oluyor.
Yıla güçlü başlayan iki konu gözden düştü: blockchain ile ilgili teknolojiler ve “Metaverse” her ne ise. Çok sayıda dolandırıcılıkla birleşen birkaç kripto para birimi çökmesi, kripto dünyasında birçok insanı rahatsız etti. Bir yatırım, nakit para ve hatta dijital sanat eserlerine sahip olmanın bir yolu olarak kriptoya hiçbir zaman güçlü bir şekilde inanmadım. Ancak, henüz NFT’leri ve blok zincirleri yazmazdım. Kamu defterleri, çözüm arayan bir teknoloji gibi görünebilir, ancak Kaliforniya Eyaleti’nin ortaya koyma çabası gibi projeler bir blok zincirinde otomatik kayıt Motorlu Taşıtlar Dairesi ile uğraşmanın sancılı sürecini basitleştirmesi muhtemeldir. NFT’ler, bakkala gidip makbuzu çerçevelemek gibi görünebilir, ancak sayıları az (ve giderek artan) şirketler temelde NFT’ler olan müşteri sadakat programları oluşturuyoruz. Bu çabalarda önemli olan, kimsenin altında ne olduğunu bilmesine gerek olmamasıdır. Hiçbir müşterinin OpenSea ile uğraşması, cüzdan oluşturması veya GAS ücreti ödemesi gerekmez. Altta yatan teknoloji, olması gerektiği gibi iyi gizlenmiştir. Bir “ev ağı” çalıştırmak, 1990 tarzı yönlendiricileri, anahtarları ve ana bilgisayarları hacklemek anlamına gelseydi, evlerimizde kablosuz ağlara sahip olmazdık. Müşteriler “sadece çalışan” teknoloji istiyor.
Metaverse farklı bir geçmişe sahip değil. Facebook kendini yeniden adlandırdı ve daha sonra kimsenin Metaverse’nin ne olduğu konusunda hemfikir olamayacağını öğrendi – en azından kısmen Facebook’un fikirleri, yani, topaldı. Katılımcıların sanal bir oturma odasında bir kanepede oturduğu “daha iyi toplantılara” ihtiyacımız yoktu. Bacakları olan avatarlara ihtiyacımız yoktu. Bu özelliklerin bize daha iyi toplantılar sağlayacağını neden kimsenin düşündüğü benim için açık değil. “Daha iyi toplantılar”, daha az toplantı anlamına gelir. İşbirliği için daha iyi araçlara ihtiyacımız var, böylece senkronize kalmak için çok sayıda toplantıya ihtiyacımız yok. Adobe’nin Figma’yı 20 milyar dolara satın alması işbirliğinin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Bu da bizi farklı türde bir meta evrene götürüyor: toplantılar hakkında değil, işbirliği hakkında, işbirliği yaparken orada bulunma hakkında, meslektaşlarınız ve ortaklarınızla bir şeyler yapmak hakkında. Bir internet devinin sahibi olduğu duvarlarla çevrili bir bahçe mi? Kesinlikle hayır. Kripto gerekli mi? Hayır, ancak blok zincirleri ve diğer teknolojiler yararlı olabilir. VR gözlüğü gerekli mi? Belki, bazı uygulamalar için. Bu Zuckerberg’in Metaverse’si değil, ne de bazı kripto kardeşlerin Metaverse’si. Mesafelere ve fiziksel izolasyona rağmen çalışmanın ve işbirliği yapmanın bir yoludur. Zoom ve gibi ürünler de dahil olmak üzere uzun süredir “kavram kanıtlarımız” var. mmhmm; şimdi gerçek şeyi inşa etme zamanı.
Ancak, odadaki tüm hava emildiğinde acı çeken teknolojiler konusunda ciddileşeceksek, abartılı meme teknolojilerinin ötesine geçmeliyiz. Hangi teknolojiler abartılmamış veya hiç abartılmamış? Ne hakkında daha fazla şey duymamız gerekiyor?
Siber güvenlik
Hem Microsoft hem de Google’dan benzer verilere atıfta bulunarak, bir rapor NSA yakın zamanda tüm yazılım güvenlik açıklarının kabaca %70’inin bellek güvenliği sorunlarından kaynaklandığını iddia etti. Bu, ne yazık ki, tamamen inandırıcı. İlk geniş çapta yıkıcı siber saldırı 1988’di. mor solucanC programlarının belleği yönetme biçimindeki bir sorundan yararlanan. 35 yıl sonra, 1990’dan beri ortaya çıkan programlama dillerinin çoğu bir tür bellek güvenliği sağlasa da sorun ortadan kalkmadı. C ve C++ hala programcıların kendi bellek yönetiminin çoğunu yapmalarını gerektiriyor. Java ve Python gibi bellek açısından güvenli diller, bellek ayırmayı ve yeniden ayırmayı otomatikleştirir, ancak yine de dillerin yerleşik korumalarını aşmanın yolları vardır. Popülaritesi artan Rust, bellek güvenliği için daha da katı garantiler sağlıyor. Ve zigAraştırılmaya değer daha yeni bir dil olan , farklı garantiler sunar.
beri SolarRüzgarlar saldırı, yazılım tedarik zinciri hakkında çok fazla konuşma yapıldı. Yazılımınızın bağlı olduğu tüm kitaplıkları listeleyen yazılım “malzeme listeleri” oluşturan yeni araçlar için iyi bir pazar var. Ancak bağımlılıklarınızı bilmek, sorunun yalnızca bir kısmını çözer. bu CANINI SIKMAK standart, makine tarafından okunabilen güvenlik açığı raporları sağlar. Bu standart, kuruluşların risklerini analiz etme ve nerelerde savunmasız olduklarını anlama konusunda daha iyi bir iş çıkarmasına olanak tanır. Ancak nihayetinde daha büyük bir sorunun ele alınması gerekiyor: Kuruluşlar yazılımlarını güvenlik yamalarıyla nasıl güncel tutuyor?
2022’de güvenlik, 2020 ve 2021’deki kadar sık gündem olmadı. Ancak bu, rahatlama zamanı olduğu anlamına gelmiyor.
Merkezi Olmayan Bilgi İşlem
Peki ya Fediverse? Bu, ağ protokolleri tarafından bir arada tutulan merkezi olmayan, gevşek bir şekilde birleştirilmiş hizmetler ağıdır: genellikle EtkinlikPubama aynı zamanda IPFS, Sümüklüböcek, Mavi gökyüzüve diğerleri. Mastodon Fediverse’in en bilinen örneğidir; Elon Musk’ın Twitter’ı kötüye kullanmasından bu yana geçen günlerde 10 kat artarak yaklaşık 1 milyondan 10 milyon kullanıcıya ulaşan Twitter benzeri bir hizmet. Büyüme sancısız olmadı, ancak kesintiler çok az ve (kısmen protokolün merkezi olmayan yapısı nedeniyle) sınırlı oldu. 10’luk başka bir faktör, Mastodon’u Twitter ölçeğine götürür; 10’luk ikinci bir faktör Facebook ölçeği olacaktır. Bu tür bir teknoloji Facebook ölçeğine ulaşabilir mi? Şimdiye kadar, cevap “evet” gibi görünüyor. Sektör uzmanlarının arkasında multi-milyarderler veya VC’ler olmayan bir hizmeti ciddiye almayı öğrenip öğrenemeyecekleri farklı bir soru.
Mastodon’dan sonra, insanların bilmesi gereken bir dizi başka merkezi olmayan teknoloji var. CRDT’ler (Çatışmasız Çoğaltılan Veri Türleri), birden çok kullanıcının aynı anda bir belgeyi düzenlemesine olanak tanıyan Google Dokümanlar gibi araçların arkasındadır. açık kaynak CRDT kitaplığı Ink & Switch projesinden merkezi olmayan uygulamaların oluşturulmasını çok daha kolay hale getirmeyi vaat ediyor. J. Chris Anderson, merkezileştirilmiş kurumsal bulut sağlayıcılarının ortam bilgi işlem gücüne sahip protokol tabanlı ağlarla değiştirildiği “bulutsuz” bilişimi tartışıyor. Ion Stoica’nın Gökyüzü Bilişimi lab, ayrıştırılmış bilgi işlemin başka bir vizyonu için yazılım geliştiriyor. Stoica’nın adı Zuck’ın veya Musk’ınki kadar tanıdık gelmeyebilir ama her ikisi de apaçi kıvılcımı Ve apaçi ışını laboratuvarlarında ortaya çıktı. Bu, zamanı gelmiş bir fikir mi?
Web için Programlama Platformu
Web Montajı (WASM) birkaç yıldır ortalıkta; yeni değil Ancak yavaş büyüyor ve Web için bir bilgi işlem platformu olarak değer gösteriyor. WebAssembly, C’den Rust’a (C++, C#, Python ve Ruby dahil) kadar yüksek düzeyli diller için tarayıcı tabanlı bir derleme hedefi sağlar. Bu, geliştiricilerin bu dillerden herhangi birinde bir tarayıcıda çalışacak programları JavaScript kullanmadan yazabilecekleri anlamına gelir. Geliştiriciler, tarayıcı dışında çalışan sunucular ve diğer uygulamalar için WASM’yi kullanmaya başlıyor.
WASM’ye neden ihtiyaç duyulur? Bunun nedeni JavaScript’in kafa karıştırıcı, yetersiz tanımlanmış bir dil olması mı? Şey, kısmen. Birçoğu bunu not etti JavaScript: İyi Parçalar 175 sayfa uzunluğunda, JavaScript: Kesin Kılavuz 704 sayfa uzunluğundadır. Karşılaştırma adil değil ama göz ardı da edilemez. Daha da önemlisi: tarayıcıda sunucuları ve diğer uygulamaları çalıştırmak ne anlama gelir? Ya tarayıcı bir görüntüleme motorundan daha fazlası olursa? Jupyter sunucusunu çalıştıran, kullanıcıların tarayıcıdan ayrılmadan Jupyter Not Defterlerini çalıştırmasına izin veren ve bu süreçte büyük kuruluşları rahatsız eden güvenlik sorunlarını ortadan kaldıran WASM’yi gördük. bu figma işbirlikçi tasarım aracı WASM kullanır. Başka ne? Bu, WASM’nin çıkış yılı olacak mı?
Veritabanı Çoğaltma
Yıllar önce NoSQL’in bir veritabanı teknolojisi olmadığını yazmıştım; bir hareketti. İlişkisel veritabanı dışındaki veritabanı mimarilerinin geliştirilmesini ve kullanılmasını onaylayan bir hareketti. Seçimle ilgiliydi: ilişkisel bir veritabanına ihtiyaç duyduğunuzda MySQL veya Oracle’da yanlış olan hiçbir şey yoktu, ancak çok az alternatif vardı. Kare mandalınız yuvarlak bir deliğe sığmak zorundaydı.
Birkaç kişiden daha fazlası ilişkisel veritabanlarının galip geldiğini söylese de, veritabanı seçeneklerinin ve pek çok seçeneğin olduğunun farkına varmak önemlidir. Son zamanlarda, hakkında okuyorum çam kozalağı DBAI uygulamaları için iyi bir eşleşme olacak gibi görünen bir vektör veritabanı. ÖrdekDB SQLite’tan farklı olarak doğrudan uygulamalara entegrasyon için tasarlanmış bir SQL veritabanıdır (evet, ilişkisel). bir çoğalma oldu Zaman serisi Ve grafik veritabanları. yanmaz “bulutsuz” uygulamalar için tasarlanmış yeni bir veritabanıdır. Bu nedenle, NoSQL bir zamanlar olduğu gibi toplanma çığlığı olmasa da, ilişkisel veritabanlarını değiştirme anlamında değil (ki bu hiçbir zaman asıl sorun olmadı), ancak alternatif veritabanı tasarımları ve mimarileri sağlama anlamında günü kazandı. farklı türde uygulamalar.
Daha Basit Konteyner Yönetimi
Kubernetes, birkaç yıldır konteyner orkestrasyonuna hakim oldu. Bu hakimiyet sorunsuz olmamıştır; Kubernetes karmaşıktır ve dik bir öğrenme eğrisine sahiptir. Daha basit, anlaşılması ve yapılandırılması daha kolay bir şeyin zamanı geldi mi?
Kubernetes’i değiştirmenin zorluğunu anlamak için, çoğu açık kaynak projesinden farklı olarak geçmişiyle başlamalıyız. Google’ın Borg’unun açık kaynaklı bir sürümü olarak başladı: geniş altyapılarını yöneten dahili platform. Bu nedenle, ilk sürümünde tam olarak oluşmaya yakındı. Google’ın mühendislik ekibi düşünülerek tasarlandı ve Google’ı çalıştırmak için ihtiyaç duyacağınız hemen hemen her şeyi içeriyordu. Bu, geliştiricilerin yavaş yavaş yeni özellikler eklediği, temelden hazırlanmış bir ilk sürüm değildi. Başından beri karmaşıktı; yıllar süren uzun, yavaş bir süreçle karmaşık hale gelmedi.
Tamamen biçimlendirilmiş bir projeyle ilgili sorun, basit bir özellik seti ile yetinmek yerine, erken benimseyenlerin istedikleri her şeyi yapabilmeleridir. İhtiyaç duysalar da duymasalar da kurumsal ölçekte eksiksiz bir konteyner düzenleme sistemi kurabilirler. Ve belki de buna ihtiyaçları var – ama bu, 80/20 kuralının benim kendi versiyonuma yol açıyor. Kullanıcıların %80’i özelliklerin %20’sine ihtiyaç duyar. Ancak kullanıcıların %100’ü, %20’de olmayan bir özel özelliğe ihtiyaç duyar. Sonuç olarak, az sayıda kullanıcı için gerçekten işe yarayan daha basit bir çözüm hayal etmek çok zordur.
Kümenizin yönetimini bir üçüncü tarafa, genellikle bulut sağlayıcınıza devrettiğiniz yönetilen Kubernet’ler dahil olmak üzere bazı alternatifler ortaya çıktı; HashiCorp’un Göçebe; K3S, hafif bir Kubernetes; ve hatta bazı eski araçlar gibi liman işçisi sürüsü. Bu araçlardan herhangi birinin egemen olup olmayacağı veya geliştiricilerin, ne kadar karmaşık olursa olsun, Kubernetes’e bağlı kalıp kalmayacağını kimse tahmin edemez.
Başka hangi trendleri ve teknolojileri kaçırıyoruz?