Sanatçılar müziği her zaman bastırılmış duygular için bir çıkış yolu olarak kullandılar, bu da genellikle siz kalemi kağıda döktükten çok sonraya kadar gün ışığına çıkmadıkları anlamına geliyor. Yine de Rina Sawayama, kendi duygularınızı incelemenin değerini açıkça anlıyor. 2020’deki ilk çıkışında yaptığı gibi, pop şarkıcısı çılgınca eklektik etkilerini koluna takmaya devam ediyor, ancak itiraf ediyor kızı tut‘in en büyük ilham kaynağı terapiydi – ve albüm, kendisinin “yeniden ebeveynlik” etme çabasını yansıtacak kadar ileri gidiyor. Bu nedenle, müziği hala çocukluk travmasını, öfkesini ve suçluluğunu ödün vermeden kanalize eden devasa korolarda eğlenirken, şarkı yazma perspektifi açıkça değişti, çok fazla ağırlık kaybetmeden daha ölçülü hale geldi. Altta yatan işi yapan ve onu yüzeye çıkarmada hem dikkatli hem de oyuncu bir müzisyenin eseri olarak tarıyor, popun geniş evrenselliğinde olduğu kadar kırılganlıkta da güç buluyor.
Hemen hemen her yönü kızı tut olduğundan daha amaçlı hissediyor SAWAYAMA. Bu albümün Y2K pop ve nu-metal birleşimi kasıtlı olarak dağınık ve bombastikti, ancak kendini zar zor bir arada tuttu; kızı tut daha da geniş bir stil dizisinden yararlanır ancak sağlam bir çerçeveyi koruyarak daha uyumlu görünür. Şekil değiştiren pop, iyileşmeyi çalkantılı ama ödüllendirici bir süreç olarak sunar; tutunma ve bırakma, size acı çektirenler için empati geliştirme ve kendi benliği de dahil olmak üzere önemli insanlara karşı çıkma. Bunların hepsi kulağa biraz genel geliyorsa, bunun nedeni öyledir – ve sinir bozucu hissettirebilir, ancak Sawayama genellikle onu karaya çıkaracak kadar kendinin farkındadır. Adını şair Cathy Park Hong’un aynı adlı deneme koleksiyonundan alan ‘Küçük Duygular’ kollektif duyguların incelikli bir keşfini sunarken, ağır kavramları abartılı teatrallikle dengeleyebildiğini erkenden kanıtlıyor. Asyalı Amerikalılar sistemik ırkçılığın bir sonucu olarak Sosyopolitik kökenlerini göz ardı etmese de, şarkıcı her türlü baskıya karşı özgürleştirici bir tepki olarak aşırılığı kucaklamaya özen gösteriyor – bu bazen “ruhumu temizlemekle meşgul” olmakla ilgili hantal satırlara yol açsa bile.
Sawayama’nın hırsının kapsamı nedeniyle, ölçmek daha kolaydır. kızı tutşarkı bazında etkisi. Ancak ilk çıkışında olduğu gibi, birden fazla şeritte başarılı olma yeteneği, çok yönlülüğünün bir kanıtı. ‘Bu Cehennem’ benzer şekilde lüks ve arsızdan daha az acil gelebilir SAWAYAMA tek ‘XS’, ancak ülkeden ilham alan melodi en azından akılda kalıcı ve sizi “ebedi lanet” yolunda satacak kadar iyi icra edilmiş. kızı tut Frankenstein’ın canavarını bariz ama etkili bir metafor olarak kullanmak anlamına gelse bile, tek bir fikre bağlı kaldığında şeytani bir şekilde eğlenceli olmaya en yakın olanıdır. Ve tam olarak paylaşmasa da SAWAYAMA‘ın asi ruhuyla, uğursuz Eurodance parçası ‘Holy (Til You Let Me Go)’dan hareketli iki adımlık garaj ‘Imagining’e kadar aynı doymak bilmeyen sesler arasında geçişini duymak canlandırıcı olabilir.
Ama bir bütün olarak almaya çalışın ve çoğu kızı tut hoş olmayan bir alana asla sapmasa bile sığ ve sıkıcı gelmeye başlar. Lirizme samimi yaklaşımında doğası gereği yanlış bir şey yok – bu tür bir samimiyet bize verdi SAWAYAMA’lar en kalıcı balad, ‘Seçilmiş Aile’ – ancak albüm o kadar çok duygusal balad içeriyor ki, iyiyi (‘Bağışlama’) kötüden (‘Hayalet’) ayırabilirseniz, her iki kamptan da pek bir şey hatırlayamayabilirsiniz. . Ancak bunun zayıf şarkı yazımı ile bir diğerinden daha az ilgisi olabilir. kızı tutsorunları, aşırı üretimden muzdarip olmasıdır. ‘Your Age’ (Sawayama’nın Linkin Park’ın şanlı günlerini çağrıştırmaya yönelik en tiksindirici girişimi) gibi tür deneyleri sizi şaşırtmadığında, abartılı prodüksiyonu Sawayama’nın vizyonunun gücünden, teknik becerilerini duygusallığından üstün tutan şarkılarla baş başa kalırsınız. anlamlı olanlar üzerinde kapsamlı, belirsiz jestler.
kızı tut daha sıkı bir parça listesiyle daha iyi sonuç verebilirdi, ancak albüm sona ererken sakarin tadı iyi bir şekilde kullanılıyor. Sawayama’nın en dokunaklı şarkılarından ikisi, ‘Phantom’ arasında garip bir şekilde sıkışıp kalmış ve rekorun zorlukların üstesinden geldiğine dair kapsayıcı zafer mesajını eve götürüyor. ‘Send My Love to John’, albümdeki diğer şarkılardan farklı olarak, oğlunun tuhaflığını kabul etmeye başlayan göçmen bir annenin bakış açısıyla söylenen sakin bir akustik balad. ‘To Be Alive’ ise tam tersine, incelikli, nabzı atan bir ritme, bol miktarda lirik klişeye ve içeriden kabul arayan yükselen bir koroya demirlemenin zıttıdır. Umutlu duyguları defalarca dile getirilse de – kızı tut ve genel olarak pop müzik – yine de coşkulu bir sonuca varmasının nedeni çok basit: “İlk seferki gibi hissettiriyor.”