Renkli İnsanlar ABD’nin Yüzde 41’ini Oluştururken Genel Seçim Adaylarının Yalnızca Yüzde 28’ini Oluşturuyor

Beyaz olmayan insanlar kendilerine benzeyen politikacıları gördüklerinde, bunun derin etkileri olabilir. Siyaset bilimi araştırması, bu sözde “tanımlayıcı temsil”in, Amerikalıların politikacılara olan güvenini ve siyasete katılımını artırdığını öne sürüyor. Ancak ABD’de, ofis için koşan beyaz olmayan insanların yüzdesi, nüfus içindeki paylarının çok gerisinde kalıyor (yüzde 41). Ve beyaz olmayan adayların sadece aday olmaları yeterli değil; Her türlü orantılı temsili elde etmek için, tabii ki, onların da kazanması gerekiyor.

Siyaset bilimciler Bernard Fraga ve Hunter Rendleman tarafından ilk sezon boyunca toplanan yeni verilere göre, 2022’de Demokrat veya Cumhuriyetçi Senato, Meclis veya vali ön seçimlerinde yarışan adayların yüzde 30’u beyaz olmayan kişilerdi. Ve veriler, Kasım seçimlerinde görünen adayların sadece yüzde 28’inin beyaz olmayan kişiler olacağını gösteriyor. Başka bir deyişle, 2023 büyük ihtimalle beyaz olmayanların hükümet salonlarında orantılı olarak temsil edildiği yıl olmayacak.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, onlarca yıldır olduğu gibi, Demokratlar daha çeşitli bir aday havuzuna sahipti. Bu döngüdeki adaylarının en az yüzde 46’sı, Cumhuriyetçi adayların sadece yüzde 19’unun aksine renkli insanlardı. Ancak, 2022’de – muhtemelen beyaz adayların görev ve kaynak yaratma gibi avantajlara sahip olma olasılıkları daha yüksek olduğu için, muhtemelen seçmenlerin ırkçılığı nedeniyle, muhtemelen başka nedenlerle – her iki partiden de beyaz olmayan adaylar ön seçimlerini kazanmakta zorlandılar. Sonuç olarak, Fraga ve Rendleman’ın verilerini birincil sonuçlarla eşleştirdiğimizde, beyaz olmayan insanların Demokratik genel seçim adaylarının yalnızca yüzde 39’unu ve Cumhuriyetçi genel seçim adaylarının yüzde 16’sını oluşturacağını gördük.

Elbette, bu sayılara birkaç farklı ırk grubu dahil edilmiştir ve bazıları diğerlerinden daha iyi temsil edilmektedir. İşte bu yılki ön seçimlerde yarışan tüm adayların yarışa göre tam dağılımı:

Partilerinin adaylığını kazanan veya genel seçime başka bir şekilde yükselen adayların dağılımı ise şöyle:

Siyah adaylar, her iki çizelgede de renkli adayların çoğunluğunu oluşturuyor. Fraga ve Rendleman’a göre, bu döngüdeki Senato, Meclis ve vali için tüm Demokrat ve Cumhuriyetçi adayların yüzde 16’sı Siyahtı. Karşılaştırıldığında, Siyah olarak tanımlanan ofisler için nihai adayların yüzde 15’i. Bu, yüzde 14 olan ABD nüfusu içindeki paylarından biraz daha yüksek. Ama elbette, bir partinin diğerinden çok daha fazla Siyah adayı vardı: Ön seçimlerde yarışan Demokrat adayların yüzde 28’i Siyah olarak tanımlandı, ancak Cumhuriyetçi adayların yalnızca yüzde 8’i yaptı. Ve Kasım seçimlerinde en az 111 Siyah Demokrat varken, kendi kendini tanımlayan yalnızca 31 Siyah Cumhuriyetçi var. Yine de, Siyah Cumhuriyetçi Kongre üyeleri son 150 yılda o kadar nadirdi ki, 118. Kongrenin rekor bir sayıya sahip olması için iyi bir şans var.

Araştırmacılar, 2022 aday havuzunda Hispanik ve Latin Amerikalıların ikinci en yaygın azınlık grubu olduğunu ve tüm adayların yüzde 8’ini ve son adayların yüzde 9’unu oluşturduğunu buldu. Ancak her iki sayı da nüfus içindeki paylarından çok daha küçüktür (yüzde 19, oy verme çağındaki vatandaş nüfusunda daha küçük bir pay teşkil etseler de). Hispanikler ve Latinler de partiler arasında daha eşit bir şekilde bölünüyor: genel seçimlerde 53 Demokrat ve 31 Cumhuriyetçi yarışıyor. Bu, Latinler’in genel olarak hala Demokratik eğilimli olmalarına rağmen, Siyah seçmenlerden çok daha hareketli bir demografi oldukları gerçeğini yansıtıyor.

2022’nin Latino adayları arasında da ilginç kalıplar var. Kasım ayında yapılan oylamada en az 26 Latin Demokratın Meksika kökenli ve en az beşinin Porto Rikolu olduğu belirlendi. Ancak Fraga ve Rendleman, Küba kökenli Amerikalı olan sadece iki kişiyi tanımlayabildi. Buna karşılık, Cumhuriyetçilerin en az yedi Kübalı Amerikalıyı aday gösterdiğini buldular. Fraga ve Rendleman sadece 10 Meksikalı Amerikan Cumhuriyetçi adayı bulabildi ve Porto Rikolu aday bulamadı. Bu, Kübalı Amerikalıların Cumhuriyetçi eğilimli bir grup olduğunu, ancak Porto Rikoluların ve özellikle Meksikalı Amerikalıların genellikle Demokrat olduğunu gösteren verilerle dalga geçiyor.

Asyalı Amerikalılar da yeterince temsil edilmiyor, ABD nüfusunun yüzde 6’sını oluşturuyor, ancak toplam adayların yalnızca yüzde 4’ünü ve adayların yüzde 3’ünü oluşturuyor. Araştırmacılar bir kez daha, Asyalı Amerikalı Demokrat adayların sayıca Asyalı Amerikalı Cumhuriyetçi adaylardan 18-13 fazla olduğunu buldular. Bazı Asyalı Amerikalı seçmenlerin 2020’de Cumhuriyetçilere yöneldiğine dair kanıtlar var, ancak genel olarak Demokratik eğilimli olmaya devam ediyorlar. Çeşitli Asyalı Amerikalı grupların oy kullanma şekillerinde de önemli farklılıklar var. Örneğin, Hintli Amerikalılar ağırlıklı olarak Demokrat iken, Vietnamlı Amerikalılar Cumhuriyetçidir. O halde, Demokratların Asyalı Amerikalı adaylarının çoğunun Hint kökenli (en az yedi), Cumhuriyetçilerin çoğunun Vietnam kökenli (en az üç) bulunması belki de şaşırtıcı değil.

Diğer ırk ve etnik grupların üyeleri de bu Kasım ayında tarih yazabilir. En az sekiz aday Kızılderili: beş Demokrat ve üç Cumhuriyetçi. Bir Demokrat olan Rep. Mary Peltola, geçen hafta yemin ettiğinde Kongre’nin ilk Alaska Yerlisi oldu. Ve Cumhuriyetçi Markwayne Mullin Oklahoma’daki Senato yarışını kazanırsa, Senato’nun tek Kızılderili üyesi olacak. Her iki parti de, ABD Senatosu’ndaki ilk Müslüman olacak Cumhuriyetçi Mehmet Öz de dahil olmak üzere, Ortadoğu kökenli en az üç aday gösterdi. Son olarak, Fraga ve Rendleman, Cumhuriyetçilerin iki Yerli Hawai’liyi (her ikisi de Hawaii’de) aday gösterdiğini buldu. Bu arada Demokratlar hiçbirini aday göstermedi. Ve Hawaii’nin mavi tonu göz önüne alındığında, Hawaii Yerlilerinin Temsilci Kai Kahele’nin emekli olmasının ardından Kongre’de tekrar temsil edilmemesi muhtemeldir.

Gerçekten de, bu adayların tanımlayıcı temsil umutlarını gerçekten yaşamadan önce son bir engeli aşmaları gerekiyor: Kasım’da kazanmaları gerekiyor. Birçoğu için, Cumhuriyetçi olarak derinden Demokratik bölgelerde ya da tam tersi olarak koştukları için bu bir meydan okuma olacak. Nihayetinde bu, gelecek yıl bu zamanlarda Kongre’de veya valiliklerde oturan son renkli insan sayısının buradaki sayılardan bile daha az olacağı anlamına geliyor.