ben2019’un sonlarında, Almanya’nın merkezindeki Arnstadt sakinleri, şehrin eteklerinde, artık kullanılmayan bir güneş paneli üretim tesisinin sahasında yeni bir fabrikada temel kazıcıları bulmak için uyandılar. Yaklaşık 57 dönümlük, yaklaşık 100 futbol sahası büyüklüğündeki proje, Almanya’nın her yıl yüz binlerce elektrikli otomobil için yeterli pili pompalama kapasitesine sahip ilk büyük ölçekli pil fabrikasıydı.
Almanya, 1876’da dört zamanlı içten yanmalı motoru icat etti ve otomobil endüstrisi, Almanya’nın savaş sonrası gücüne güç verdi. ekonomik mucize BMW, Mercedes-Benz ve Audi gibi markaların güvenilirlik ve mühendislik uzmanlığının sembolleri haline gelmesiyle. Ancak Arnstadt fabrikası bir Alman otomobil üreticisi tarafından inşa edilmedi. Bunun yerine, sadece sekiz yıl önce Çin’in dağlık doğu balıkçı kasabası Ningde’de kurulmuş az bilinen bir Çinli şirket tarafından finanse ediliyor ve inşa ediliyordu. Contemporary Amperex Technology veya CATL, otomobil üreticileri kendilerini yeniden icat etmeye ve içten yanmalı motorlardan uzaklaşmaya çalışırken Volkswagen ve BMW’ye pil tedarik etmek için anlaşmalar yapmıştı. CATL ayrıca Daimler’in elektrikli otobüsleri ve kamyonları için pil tedarik etmek üzere bir anlaşmaya vardı.
Avrupa Birliği iklim değişikliği hedeflerini karşılamak için Almanya’nın otomobil üreticileri, 2020’den itibaren filo genelindeki karbon emisyonlarını azaltmak zorunda kaldılar veya Brüksel’den büyük para cezaları alma ihtimaliyle karşı karşıya kaldılar. Böylece, 2019’dan başlayarak, yeni politikanın yürürlüğe girmesinden önce, Volkswagen ve Mercedes-Benz üreticisi Daimler gibi otomobil üreticileri üretecekleri elektrikli otomobil sayısı konusunda cesur sözler vermeye başladılar.
Elektrikli bir aracın (EV) en pahalı parçası olan pil üretimini artırmak, EV’leri kitlesel pazar başarısı yapmak için kritik öneme sahiptir. Yine de Avrupalı otomobil üreticilerinin yerel pil üretimi veya daha geniş pil tedarik zincirinde herhangi bir varlığı yoktu. Bu arada CATL, fabrikasını Arnstadt’ta inşa ediyordu ve Tesla, Berlin dışında bir gigafabrika inşa etmek için görüşmelerde bulunuyordu. Alman otomobil üreticilerinin toplu olarak pil satın almak ve Çinli pil şirketlerinde hisse almak için çek defterleri açıkken Asya’ya gitmekten başka seçeneği yoktu.
Almanya Federal Eğitim ve Araştırma Bakanlığı devlet sekreteri Wolf-Dieter Lukas, “Rakiplerimiz Ulm veya Munster merkezli değil” diyor. “Güney Kore ve Çin merkezliler.” Bu, Avrupa için kaderin tersine çevrilmesiydi. Almanya, Çin’in gelişmiş imalat tedarikçisi olmaya alışıktı, ancak şimdi Çin değer zincirini yukarı taşımıştı. 2022 yılına kadar CATL, Tesla ve Ford da dahil olmak üzere dünyadaki hemen hemen her elektrikli otomobil üreticisine tedarik sağlıyordu ve şirkete fosil yakıtlardan geçişte baskın bir konum sağlıyordu.
Çok az kişinin adını duyduğu Çinli bir şirket, Alman otomobil üreticilerini kendi oyunlarında nasıl alt etmeyi başardı?
Contemporary Amperex Technology CEO’su Zeng Yuqun ve Sosyal Demokrat Parti’nin (SPD) Thüringen ekonomi bakanı Wolfgang Tiefensee (sağda), Berlin, Almanya’daki Federal Şansölye’deki 5. Alman-Çin hükümeti istişarelerinin bir parçası olarak bir sözleşme imzalıyor, Temmuz 2018.
Arne Immanuel Bänsch/resim ittifakı—Getty Images
CATL’nin merkezi, çiftçilerin sazan yetiştirdiği göletlerden bir taş atımı uzaklıkta olan Ningde’nin kenarında yer almaktadır. Dev fabrika, göçmen işçilerin uğrak yeri olan ucuz erişte restoranlarının ve araç tamirhanelerinin bulunduğu bir sokağın yanındadır. Fabrika içinde akü parçaları otomatik konveyör bantları üzerinde sessizce hareket eder. Çok az insan var – ve 2000’lerin Çin’deki patlama kent fabrikalarını simgeleyen göçmen işçi ordularının hiçbiri yok. Bir zamanlar çay tarlaları ve dağları dışında çok az yeri olan yoksul bir şehir olan Ningde, Başkan Xi Jinping’in 1988’den 1990’a kadar şehirde Parti sekreteri olarak görev yapması nedeniyle Çin’de iyi biliniyor. Yüksek rütbeli bir Parti üyesi olan babası Xi Zhongxun’un 1989’da ölümü Tiananmen Meydanı’nda öğrenci protestolarına yol açan ve şiddet olaylarına yol açan liberal reformcu Hu Yaobang’a yönelik bir baskıyı desteklemeyi reddetmesinin ardından yoğun bir sahil kenti olan Xiamen’den Ningde’ye gitti. Haziran ayında Halk Kurtuluş Ordusu tarafından yapılan baskı.
Aynı yıl, Robin Zeng olarak da bilinen Zeng Yuqun adında genç bir adam, Fujian’dan güney Çin’e, Hong Kong yakınlarındaki güney Guangdong eyaletinde, kapitalizmi ve dünyaya açıklığı kucaklayan hareketli sahil kenti Dongguan’a gitti. , siyasi konuşma üzerindeki yaygın baskıya rağmen.
Hırslı bir genç adam için Dongguan’a taşınmak, işçilerin kalabalık yurtlarda yaşadığı ve Hong Kong televizyonunu izleyebildiği, küresel tedarik zincirleriyle bağlantılı hale gelen dünyanın merkezine gitmek gibiydi. Şehir o zamanlar İngiltere’nin bir kolonisiydi. Birkaç yıl önce tarım arazisi ve çeltik tarlası olan şehirde, yerel yönetim yabancı yatırımcıları imalat işletmelerine yatırım yapmaya teşvik ediyordu. Dongguan, fabrikalara önemli ölçüde Tayvanlı, Hong Konglu ve yabancı yatırım çekti ve Çinli göçmen işçiler için bir mıknatıs görevi gördü. (Dongguan’ın nüfusu 1980’lerde ikiye katlandı.) Bir sınır kasabasıydı: göçmenlerin giysi veya oyuncak yapmak için tek yön tren biletleriyle geldiği fabrikalar ve fahişeler dünyası. Akşamları sokakları, vardiyalarını bitiren, umut ve hayallerle dolu genç işçilerle dolup taşıyordu.
Zeng, bilgisayar sabit diskleri için manyetik kayıt kafaları yapan SAE Magnetic adlı bir Hong Kong şirketinde iş buldu – Dongguan’ın hakim olacağı bir endüstri. Zeng’in çocukluğundan önemli bir değişiklikti. 1968’deki Kültür Devrimi’nin kargaşası sırasında Ningde’nin dışındaki küçük dağ köyü Lankou’da çiftçi bir ailede dünyaya gelen Zeng, doğal olarak zekiydi. 17 yaşında Şanghay Jiao Tong Üniversitesi’nde mühendislik okumak için okulu bıraktı ve daha sonra Pekin’deki Çin Bilimler Akademisi’nden yoğun madde fiziği alanında doktora derecesi aldı. Mezun olduktan sonra Fujian eyaletinde devlete ait bir şirkete katıldı ve burada devlete ait şirketlerde çalıştığı bilindiği için “demir pirinç kasesi” ile rahat bir yaşam sürdürebilirdi – bu, ailesini gururlandıracak bir işti. Ancak girişimci Zeng, uykulu devlet sektöründe saatlerini boşa harcamaktan memnun değildi ve sadece üç ay sonra Dongguan’a gitti.
Zeng, 10 yıl boyunca Dongguan’da kaldı ve yükselen SAE Magnetic’in anakara Çin merkezli tek yöneticisi oldu. Bu süre zarfında, piller hakkında da bilgi edinmeye başladı ve 1990’ların sonunda, manyetik sabit disk şirketi CEO’su Liang Shaokang, Zeng’i bir pil şirketi kurmaya ikna etti.
1999’da Zeng, mobil elektronik cihazlar için piller yapmak üzere Hong Kong’da ATL’yi piyasaya sürdü. İdeal bir zamanlamaydı: cep telefonu satışları büyüyordu ve birçoğu daha fazla taşınabilir güç gerektiren internete bağlanıyordu. Lityum pil patlaması başlamıştı ve Dongguan kısa süre sonra cep telefonları, şarj cihazları ve aksesuarlar üreten bir merkez haline geldi.
29 Ocak 2018 Pazartesi günü Çin’in Fujian Eyaleti, Ningde’de çekilen bu hava fotoğrafında Contemporary Amperex Technology Ltd. (CATL) genel merkezi ve üretim kompleksi görülüyor.
Qilai Shen/Bloomberg—Getty Images
Ancak başladığında, ATL’nin kendi fikri mülkiyeti veya herhangi bir çığır açan teknolojisi çok azdı. Zeng ve meslektaşları, ABD’deki Bell Laboratuarlarından bir lityum polimer patenti satın almak için 1 milyon dolar harcadılar. patlama riskiyle karşı karşıya. Dongguan’da mücadele ederken, bunun genç şirketin sonunu getirebileceğinden endişelendiler. Farklı elektrolit kombinasyonlarını deneyerek zorlukların üstesinden gelmek için iki hafta fazla mesai harcadılar. Sonunda lityum polimer pili çalıştırdılar. Bunu yaptıktan sonra, üretim maliyetini hızla düşürmeyi başardılar – Zeng’in daha sonra elektrikli araba aküleriyle tekrarlayacağı bir model. ATL, Koreli rakiplerine kıyasla yarı maliyetle pil üretmeyi başardı. Lityum polimer pilleri de diğer modellere göre daha inceydi ve cihaza göre şekillendirilebiliyordu. Şirket, pilin üretiminden sonraki üç ay içinde kârlıydı.
Bu, Çin’in pillere geçişinin başlangıcıydı – Sony’nin 1991’de ilk lityum iyon pili ticarileştirmesinden bu yana Japonya’nın hakim olduğu bir iş. Çin, 1995’te Fizik Enstitüsü’nde geliştirilen ilk lityum piliyle pil devrimine yavaş yavaş gelmişti. 2000 yılına gelindiğinde, Japonya 500 milyon pil ile dünyanın yıllık lityum-iyon pil üretiminin %90’ını hâlâ oluşturuyordu ve Çin yılda yalnızca 35 milyon pil üretiyordu. Ancak 2001 yılına gelindiğinde ATL, Bluetooth kulaklıklarda ve taşınabilir DVD oynatıcılarda kullanılan bir milyondan fazla pil gönderiyordu. Aynı yıl Çin, ülkeyi önemli yabancı yatırımlara açan Dünya Ticaret Örgütü’ne katıldı. ATL, Çin’in yüksek değerli bir pil üreticisi olmasına yardımcı oldu.
2011 yılında Zen, araba akülerine girmeye karar verdi ve CATL’yi piyasaya sürdü. 2017 itibariyle CATL, üretim ölçeğini artırarak Kore ve Japon rakiplerine kıyasla üretim maliyetlerini düşürmeyi başararak, satışlar açısından dünyanın en büyük lityum iyon pil üreticisi olarak Panasonic’i geride bırakmıştı. Alman otomobil üreticilerinin EV pillerini güvence altına almak için Çin’e güvenmekten başka seçeneği yoktu.
Ancak sadece Almanya değildi. CATL, ABD borsasında işlem gören ve Avrupa’ya araba ihraç etmeye başlayan Nio ve Xpeng gibi bir dizi Çinli start-up’a pil sağladı ve Almanlar için başka bir rekabet katmanı ekledi. Çin’in devlete ait SAIC şirketinin sahibi olduğu İngiliz otomobil şirketi MG, ZS EV’sini de CATL pillerini kullanarak İngiltere’de sattı Ve istikrarlı bir kaynak akışına sahip olduğundan emin olmak için CATL, Endonezya’da bir nikel projesi olan Avustralya lityum projesinde hisse satın aldı , ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nde bir kobalt yatağı – tüm temel pil bileşenleri.
2022 yılına gelindiğinde, yuvarlak yüzlü ve küçücük Zeng, 2022 Bloomberg Milyarderler listesine göre 34.3 milyar dolar değerindeydi ve dünyanın en zengin 30. kişisiydi. Şirket, Google veya Facebook’tan daha fazla milyarder yaratmıştı ve zaten Volkswagen’den daha değerliydi. Stanford Üniversitesi’nde Avusturyalı bir makine mühendisliği profesörü olan Fritz Prinz’e göre, Almanya “pillerin araştırma ve geliştirmesini ihmal ederek stratejik bir hata” yaptı. “Belki de pillerin yalnızca akıllı telefonlar ve diğer taşınabilir cihazlar için gerekli olacağı düşünülüyordu ki bu bir hataydı.”
Sanderson’ın yeni kitabı Volt Rush: The Race to Go Green’de Kazananlar ve Kaybedenler kitabından uyarlanmıştır.
TIME’dan Daha Fazla Okunması Gereken Hikaye