Yenilenebilir kaynaklardan elde edilen gelirlere ilişkin AB tavanı, düşük maliyetli elektrik üretiminden elde edilen fazla kârları tüketicilere geri yönlendirmeyi amaçlarken, analistler ve endüstri grupları şimdi bu tür önlemlerin hem riskli olduğunu hem de kötü bir zamanda geldiğini savunuyorlar.
Avrupa Komisyonu, yüksek enerji fiyatlarıyla mücadeleye yönelik acil durum planının bir parçası olarak, düşük karbonlu elektrik şirketlerinin elektrik sattığı fiyatı megawatt-saat (MWh) başına geçici olarak 180 € ile sınırlandırmayı önerdi.
-
Sorunları karmaşıklaştıran şey, tüm yenilenebilir enerji santrallerinin hızla artan fiyatlardan yararlanamamasıdır (Fotoğraf: PressReleaseFinder)
Bu üst sınır rüzgar, güneş, biyokütle, nükleer, linyit ve bazı hidroelektrik için geçerli olacak, ancak etkili bir şekilde bir vergi işlevi görecek. Komisyonun kendi tahminlerine göre, AB üye ülkeleri hassas tüketicilere yardımcı olmak için elektrik üreticilerinden yılda 117 milyar Euro’ya kadar para toplayabilir.
AB, yenilenebilir kaynakların alımını artırmayı taahhüt ettiğinden (Rus fosil yakıtlarının ilavesini azaltmak için), böyle bir geçici gelir sınırı, hem yenilenebilir enerjilerin piyasa özelliklerini göz ardı ettiği hem de yatırımcılar için belirsizlik yarattığı için endüstri grupları tarafından çarptı.
Ancak bazı uzmanlar aynı fikirde değil.
Avrupa Politika Araştırmaları Merkezi düşünce kuruluşunda bir Alman ekonomist olan Daniel Gros, üst sınırın yenilenebilir enerji yatırımları üzerinde olumsuz bir etkisi olmaması gerektiğini söyledi. “Bir tavan fiyat, yalnızca yenilenebilir enerji üreticilerinin ürünlerini ileriye doğru satma eğilimini artıracak ve böylece kendilerini hem gelecekteki tavan fiyatlarından hem de fiyatlarda ani bir düşüşe karşı koruyacaktır” dedi.
Yatırımcılar için belirsizlik?
AB planları uyarınca, üye devletler, beklenmedik kârlardan daha büyük bir pay elde etmek isterlerse, ulusal mevzuatlarındaki 180 MWh’lik üst sınırın ötesine geçebilecekler.
Ancak endüstri grupları, ülkelerin AB çapındaki üst sınırdan sapmasına izin verilmesinin yatırımcılar için kafa karışıklığı ve belirsizlik yarattığının yanı sıra enerji piyasasının bütünlüğüne yönelik riskler yarattığı konusunda uyardı.
SolarPower Europe’dan Naomi Chevillard EUobserver’a verdiği demeçte, “Ulusal düzeyde daha düşük bir gelir üst sınırı, yatırımcılar için yüksek belirsizlik yaratıyor ve AB pazarının bütünlüğünü ve birliğini tehlikeye atıyor.”
Avrupa Politika Merkezi düşünce kuruluşunda iklim ve enerji politikası analisti Simon Dekeyrel bunu tekrarlayarak, üye devletler arasındaki farklı gelir tavanlarının sınır ötesi ticareti bozabileceğini ve iç enerji pazarını parçalayabileceğini söyledi.
“Bir üye devlette daha yüksek bir gelir vergisi, örneğin, elektrik üreticilerini güçlerini komşu pazarlarda daha düşük gelir vergileriyle satmaya teşvik edebilir” dedi.
Komisyon, kendi adına, farklı üst sınırların, entegre bir AB enerji pazarında rekabet eden “birlik içindeki üreticiler arasında önemli bozulmalara” yol açabileceğini de kabul etti.
Bununla birlikte, elektrik piyasalarının işleyişini bozmadıkları ve yatırım sinyallerini tehlikeye atmadıkları sürece daha iddialı ulusal üst limitlere izin verilebileceğini vurguluyorlar.
Hükümetler ‘artık kâr ediyor’
Konuyu daha da karmaşıklaştıran şey, tüm yenilenebilir enerji santrallerinin gerçekten de hızla yükselen fiyatlardan yararlanamamasıdır. Rystad Energy tarafından yapılan bir analize göre, mevcut enerji krizinden sadece yüzde 40’ı beklenmedik kazançlar elde ediyor.
AB’de kurulu çoğu yenilenebilir enerji kapasitesinden elde edilen gelirler, ortalama olarak mevcut fiyatlardan daha düşük, enerji krizinden önce üzerinde anlaşmaya varılan sabit oranlı sözleşmelerden gelir.
Bu uzun vadeli sözleşmeler (normalde sübvansiyon mekanizmaları veya ihaleler yoluyla dağıtılır) AB’deki kurulu kapasitenin yüzde 60’ını temsil eder ve çoğunlukla Almanya, Fransa ve İspanya’da bulunur.
Rystad’da yenilenebilir enerji analisti Victor Signes, bu üreticilerin beklenmedik karlar elde edemediklerini çünkü anlaşmadaki karşı tarafla ek geliri yeniden dağıtmaları gerektiğini savunuyor.
Tarife garantisi ve iki yönlü sözleşmeler gibi sübvansiyon mekanizmaları söz konusu olduğunda, Signes, yenilenebilir enerji kaynakları tarafından üretilen elektriği belirlenen sabit oranda satın alanların ve ardından hemen geri satanların hükümetler ve ulusal kamu hizmeti şirketleri olduğunu açıklıyor. pazar.
“20 yıllık hükümetlerin yenilenebilir enerji geliştiricilerine piyasanın üzerinde sabit bir fiyat ödemek zorunda kaldıklarından sonra, hükümetler artık kar elde ediyor” diyor.
Bazı yetkililer bu şekilde sağlanan kazançları kabul ettiler. Örneğin, Fransız Enerji Düzenleme Komisyonu, sistemin 2022 ve 2023’te Fransız devleti için yaklaşık 8,6 milyar € üretebileceğini söyledi.
Rüzgar Avrupası, Avrupa’daki çoğu rüzgar çiftliğinin sabit bir gelir elde ettiğini savunarak, AB ülkelerine tavanı yalnızca kazanılan gerçek gelirlere uygulama çağrısında bulundu.
Çek AB başkanlığı tarafından hazırlanan sızdırılmış bir belgeye göre, tarife garantisi ve iki yönlü sözleşmeler gibi devlet önlemlerine tabi olan elektrik üreticileri, gelir tavanı uygulamasından hariç tutulmalıdır.
AB enerji bakanlarının, önümüzdeki hafta (30 Eylül) yapacakları enerji konseyinde yenilenebilir enerji kaynakları ve diğer acil durum önlemleri üzerindeki gelir sınırına karar vermeleri bekleniyor.