1965 tarihli Oy Hakları Yasası – medeni haklar hareketinin tacı – John Roberts’ın Yüksek Mahkemesinde ona karşı iki grev yaptı. Üçüncü grev, Mahkeme’nin 4 Ekim’de duyacağı yeni bir davada muhtemel.
İlk grev 2013’te Mahkeme’nin Shelby County v. Sahibi. Bu dava, yasanın, geçmişlerinde ayrımcılık olması nedeniyle, oylama değişiklikleri için hangi yargı bölgelerinin ön onay alması gerektiğini belirleyen kısmını geçersiz kıldı. çünkü Shelby İlçesi İktidar, ırkçılık siciline sahip eyaletler ve yerel yönetimler, anlamlı bir gözetim olmaksızın kısıtlayıcı oylama kuralları ve adil olmayan yeniden dağıtım haritalarını yürürlüğe koymakta özgürdür.
Ardından, geçen yıl Mahkeme, Brnovich v. DNC davacıların, azınlık seçmenleri üzerinde ayrımcı bir etki yaratan seçim kurallarıyla mücadele etmek için Oy Hakları Yasasını kullanmasını çok daha zor hale getirdi. Kanunun 2. Bölümü, oy verme sürecinde ayrımcılığı yasaklayan ülke çapında bir hükümdür. muhafazakar çoğunluk Türkiye’de Brnoviç Davacıların Bölüm 2’ye atıfta bulunan davalarda yerine getirmesi gereken beş “rehber” oluşturdu. Yargıç Samuel Alito, esasen bu kılavuz direkleri yoktan var etti. Bunlar tüzüğün bir parçası değiller ve davacılar için önemli engeller yaratıyorlar ve desteyi eyalet yasaları lehine yığıyorlar. Örneğin, altında Brnoviç, sadece birkaç kişiye yük olan bir oylama yasası veya düzenlemesi o kadar da önemli değil. Bir süredir yürürlükte olan bir seçim uygulaması, bugünkü seçimlerde ayrımcı etkileri açıkça görülse bile, muhtemelen yasayı ihlal etmemektedir.
Bu korkunç üçlüdeki üçüncü vaka, Merrill v. Milligan, şimdi Mahkeme huzurunda. Bu, yeniden dağıtım sırasında yasanın azınlık seçmenleri için korumasını ciddi şekilde sınırlayabilecek başka bir Alabama davası. Hatta Mahkeme’nin 2. maddenin anayasaya aykırı olduğunu ilan etmesine bile yol açabilir.
Merrill mahkemelerin kanunun 2. Kısmını azınlık oylarının seyreltilmesi iddiaları için nasıl yorumladığına dair karmaşık bir yasal meseleyi içermektedir. Esasen, davacılar, devletlerin bölge sınırları çizmemesini sağlamak için Bölüm 2’yi uzun süredir kullanıyor ve bu da azınlık topluluklarının tercih ettikleri adayları seçmek için bir araya gelmelerini zorlaştırıyor. Harita çekmeceleri, azınlıkları başka yerlerde hiçbir etki bırakmadan birkaç bölgeye “paketlemek” veya yüksek azınlık nüfuslu bölgeleri kontrol edememeleri için ayrı bölgelere “kırmak” için gelişmiş teknolojiyi kullanabilir. Bu şekilde harita, tercih ettikleri adayları seçmek için bir araya gelme güçlerini sulandırıyor.
Her 10 yılda bir, elbette, eyaletler ve bölgeler, ABD Nüfus Sayımı’na yanıt vermek için yasama bölgelerini yeniden çizer. Bu yetki alanlarının yerine getirmesi gereken birincil yasal kriter, bölgelerin nüfuslarının kabaca eşit olması gerektiğidir. 2. Bölüm uyarınca, Mahkeme ayrıca uzun süredir bir haritanın azınlık seçmenlerinin gücünü azaltarak ayrımcı bir etki yaratmaması gerektiğine dair yasal bir standart da uygulamıştır. Daha somut bir ifadeyle, bir eyalette birbirine yakın yaşayan önemli bir azınlık nüfusu varsa, yasama haritaları azınlık seçmenlerinin tercih ettikleri adayları seçmelerini sağlayan ilçeleri içermelidir. Onlarca yıllık haklarından mahrum bırakılmaya ve temsil eksikliğine gerekli bir yanıt.
Alabama, geçen yıl 2020 nüfus sayımından sonra kongre haritaları çizdiğinde, yedi kongre bölgesi vardı. Cumhuriyetçilerin kontrolündeki eyalet meclisi, yedi bölgeden yalnızca birinin Siyah seçmenlerin çoğunluğuna sahip bir nüfusa sahip olduğu bir haritayı onayladı. Yasal olarak, yedi bölgeden biri – yani yüzde 14 – “çoğunluk-azınlık”. Ancak Kara Alabamanlar, Alabama’nın toplam nüfusunun yaklaşık yüzde 27’sini oluşturuyor. Seyreltme, Siyah nüfusun, azınlıkların tercih ettiği bir adayı seçebilmesi için Siyah nüfusun bölünmesinden kaynaklanmaktadır, oysa bunun yerine çoğunluğun kontrolündeki iki ilçeyi çizmek kolay olacaktır.
Bu kanıt, iki Donald Trump adayı ve bir Bill Clinton adayından oluşan üç yargıçlı bir federal mahkemenin, Alabama haritasının Oy Hakları Yasasını ihlal ettiğine dair uzun ve kapsamlı bir görüşe varmasına yol açtı. Mahkeme, yasama organına, siyahların çoğunlukta olduğu iki bölgeyle yeni bir harita çizmesini emretti.
Şubat ayında Yüksek Mahkeme, çoğunluk kararı için herhangi bir sebep sunmasa da, bu emri askıya aldı. Sonuç, Alabama’nın 2022 ara sınavında tek-Kara bölge haritasını kullanabilmesidir. Aynı temel süreç Louisiana’da da uygulandı, bir alt mahkeme eyaletin haritasını bozdu ve yasama meclisinin ek çoğunluk Siyah bölge ile yeni bir tane çizmesini istedi. Yargıtay da bu kararı askıya aldı.
Mahkeme, yeniden bölgelendirme anlaşmazlıklarını çözmek için Bölüm 2’yi nasıl kullandığına dair onlarca yıllık emsalleri çöpe atıp atmayacağına yakında karar verecek.
Mevcut yasaya göre, Bölüm 2 ihlalini kanıtlamak için davacının “diş etiÖnkoşullar, adını 1986 davasından alıyor Thornburg – Gingles. Bu dava, bir yeniden bölüşüm planının azınlık seçmenlerinin gücünü azaltacağını belirlemek için Bölüm 2’yi kullanmak için bir çerçeve sundu. Davacı, (1) azınlık seçmenlerinin coğrafi olarak kompakt ve farklı bir bölgede çoğunluk oluşturacak kadar çok sayıda olduğunu; (2) bölgedeki azınlık seçmenleri siyasi olarak birbirine bağlıdır, yani aynı tür adaylara oy verme eğilimindedirler; ve (3) beyaz çoğunluk genellikle azınlığın tercih ettiği adayı yenmek için oy kullanır. Bir davacının bu çatallardan herhangi birini kanıtlayamaması davayı mahveder. Davacı bu ön koşulları kanıtladığında, soruşturma “koşulların toplamına” geçer; bu da mahkemenin azınlık seçmenlerinin tercih ettikleri adayları seçerken daha zorlayıcı bir zaman geçirdiğini gösteren diğer tüm faktörleri dikkate alması gerektiği anlamına gelir.
Alt mahkeme, Alabama davasındaki kanıtların bu standartları kolayca karşıladığını tespit etti. Harita, eyaletin sözde Kara Kuşak (adını eyaletin güneyindeki verimli kara topraktan almıştır) ve siyahların çoğunlukta olduğu Montgomery şehri üzerinden çizgiler çizerek bu toplulukları ayırdı. Bu seçmenleri bir arada tutan farklı bir harita, siyahların çoğunlukta olduğu iki bölge oluşturacaktı.
Alabama’nın haritayı savunması, davacıların birinci şartı yerine getirmesini neredeyse imkansız kılan bir hukuk teorisine dayanıyor. diş eti farklı bir haritanın ek çoğunluk-Siyah bölgeleri içerip içeremeyeceği faktörü. Devlet, davacıların ırkı hiç dikkate alamayacağını savunuyor. Davacıların, başka bir haritanın ırk hakkında hiç düşünmeden daha güçlü azınlık temsili sunacağını kanıtlamaları gerekiyor. Aksi takdirde, devlet, eylemin kendisinin anayasaya aykırı olduğunu savunuyor. Devlet her iki yöne de sahip olmaya çalışıyor: Ya Yargıtay, davacıların kazanmasını imkansız kılan bir standart benimsemeli ya da yasa, ırka çok fazla odaklanarak Anayasa’yı ihlal ediyor. Bu argümanı, amacı azınlıkları korumak ve demokrasiyi geliştirmek olan bir yasa için yapıyor. Kazandığım turalar, kaybettiğin turalar.
Bu argüman emsallere aykırıdır ve tamamen döngüseldir. Mahkeme uzun süredir yasanın azınlık oylarının seyreltilmesini yasakladığına karar verdi. Oy seyreltmesini kanıtlamanın yolu, yasama organının siyasi olarak uyumlu azınlık seçmenlerini bölmeden haritayı çizebileceğini göstermektir. Nerede yaşadıklarını ve tipik olarak nasıl oy kullandıklarını düşünmeden bir haritanın azınlık seçmenlerine haksızlık olduğunu iddia etmek neredeyse imkansız. Bu beyhude bir görev olurdu – asıl mesele bu. Ve Mahkeme, aksini söyleyen onlarca yıllık emsal kararı bozmadıkça, Oy Hakları Yasasını anayasaya aykırı ilan etmenin hiçbir değeri yoktur. Elbette, Kongre, ırk ayrımcılığı tarihini ve bunun devam eden etkilerini düzeltmeye çalışmakta haklıdır.
Mahkeme, son iki önemli kararında Oy Hakları Yasasına bir satır aralamıştır. Roberts Mahkemesi Alabama için karar verirse, muhtemelen göründüğü gibi, dava üzücü bir üçlemeyi tamamlayacak.
